dinsdag 6 augustus 2013

Dinsdag 6 augustus - Lieve Kevin

Lieverd,

diverse malen heb ik de laptop gepakt om iets op de blog te zetten maar elke keer deed ik hem onverrichte zaken weer dicht. Ik wil je van alles vertellen en tegen je zeggen maar ik heb niet altijd de juiste woorden paraat.
Ik zou je kunnen vertellen dat we met vakantie zijn geweest naar Amerika en hoe leuk we het gehad hebben. We hebben echt genoten, dat kan ik oprecht zeggen. Jij reisde met ons mee, in ons hoofd en in ons hart.  Wat had je er graag willen bij zijn, je had het geweldig gevonden! Af en toe knalt het gemis dwars door alles heen bovenop me. Tranen, armen om elkaar heen, diep zuchten.........en dapper verder gaan.
Ik zou je kunnen vertellen dat Tirza geslaagd is voor haar diploma en zich voorbereidt op haar volgende opleiding. De opleiding die jij ook zo graag wilde volgen gaat nu je zus doen. Dat is mooi, toch? Ik hoop dat ze het naar d'r zin gaat krijgen.
Ik zou je kunnen vertellen dat Tirza 16 geworden is. Haar tweede verjaardag zonder jou. Ik had het idee dat we net haar vorige verjaardag gevierd hadden.......dat was de eerste echte verjaardag die we vierden na jouw overlijden. Verdriet en vreugde zo dicht bij elkaar, het blijft een dubbel gevoel maar ook bijzonder juist omdat het zo dicht bij elkaar ligt. Ongewild moest ik terugdenken aan jouw 16e verjaardag. In de periode die daaraan vooraf was gegaan waren er momenten geweest dat we dachten dat je je 16e verjaardag niet zou halen. De doktoren hadden er geen doekjes omgewonden.  Maar in het ziekenhuis of niet, je was jarig en dat wilde je weten ook. Je nam de regie strak in handen: je wilde een taart met een foto van jou erop. Je wilde  geen leuk, gezellig vakantiekiekje in een zonnig oord maar hoe je eruit zag op dat moment: kaal en een neussonde.
Je wilde naar beneden naar de AH om chips, drinken en snoep te kopen en je wist precies wie je wilde uitnodigen. Dat je na dit alles compleet gesloopt was, nam je op de koop toe.

Wat ik je niet kan vertellen is wat het is om een constante leegte te voelen. Een letterlijke leegte om me heen, in ons huis maar ook de leegte in mijn lijf. Ik kan niet vertellen hoe het écht is om een kind te verliezen, wat het écht met me doet, hoe diep de onmetelijke diepte is. De woorden die dat uitdrukken moeten nog uitgevonden worden. 
Hoe leg ik uit dat  mijn hoofd soms overuren maakt doordat ik zo graag alles op een rij wil hebben en het maar niet lukt dat voor elkaar te krijgen? De ene dag ontrafel ik de kluwen van gedachten en lijkt alles opeens helder, de volgende dag ligt alles weer hopeloos in de knoop en moet ik weer op zoek naar uiteindjes. 

Ik las de woorden: "je kunt niet strijden met de realiteit". Het is waar. De realiteit is wat er is.  De realiteit is dat jij er niet meer bent, niet meer bij ons bent. Dat is een feit. Die gedachte voelt als verraad aan jou, alsof ik je ontken. Anderzijds weet ik dat het daadwerkelijk toestaan van die gedachte een stukje acceptatie is en dus een stap in de verwerking. Het strookt echter niet met de leegte. Die vult zich slechts met heimwee en gemis en niet met de realiteit.

3 opmerkingen:

  1. Lieve Dre,

    16.... de momenten voor, tijdens en na Kev z'n 16e verjaardag staan ook diep gegroefd in mijn geheugen. De angst en twijfel of hij dat wel zou halen. De trucendozen die opengetrokken werden. Kev die doorvocht. De fototaart aansnijden in de speelkamer, zwaar vermoeid, maar Kevin genoot met kleine hapjes maar met volle teugen. Kev ten voeten uit :-)
    Van verjaardagen wist hij altijd feestjes te maken, met alle kinderen boven op z'n kamer stukjes instuderen, waarna wij ouders om beurten mochten komen kijken.
    Sweet memories....

    Sweet 16 voor Tirza, jullie mooie meid, die net als Kev ook weet hoe zij haar verjaardag vieren wil. Geslaagd voor haar diploma, straks op vakantie met vriendinnen om daarna aan haar vervolgstudie te beginnen. Midden in het leven. Laten we dat zondag vieren! Een ieder die erbij is, draagt lieve lieve Kev in zijn/haar hart. Dat maakt het feit dat hij er niet bij is, niet minder realistisch. Net als het feit en de realiteit dat jouw heimwee en gemis er keihard is. Dat ontkennen zou pas een strijd zijn....

    Liefs en dikke kus van mij

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dapper en moedig het leven verder leven met ups and downs...... De afwisseling van het leven te genieten en complete lege machteloosheid......het missen van jouw lieve Kevin in dit mooie, moeilijke, prachtige, maar oneerlijke leven...... Wat ben jij enorm sterk.
    Sandra Meijer.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is ook realiteit dat jij altijd de moeder van Kevin zult blijven,
    of hij er nu is of niet. En dát zal vast een fijne gedachte zijn

    BeantwoordenVerwijderen