zaterdag 28 augustus 2010

Augustus 2010 - een flashback

De eerste chemokuur die Kevin krijgt hakt er meteen behoorlijk in. Eigenlijk staan er twee van deze fijne jongens in het protocol maar omdat Kevin altijd heftiger en bovenal anders reageert dan een ander wordt besloten hem er één te geven. We maken er nog grapjes over: de chemo is blauw, straks moet Kevin als Smurf door het leven.
Een paar dagen later, op zaterdagavond,  krijgt Kevin koorts maar we besluiten het even aan te kijken.
's Nachts echter krijgt Kevin het dusdanig benauwd dat we besluiten het AMC te bellen. Op aanraden van de dienstdoende arts gaat Eric met Kevin naar de Eerste Hulp van het ziekenhuis in Purmerend. Na een aantal onderzoeken en tests wordt er alsnog contact opgenomen met het AMC. Onze eigen oncoloog blijkt dienst te hebben en ze wil Kevin direct naar het AMC hebben. Als we dat eerder hadden geweten waren we helemaal niet naar Purmerend gegaan! Met de ambulance wordt Kevin in vliegende vaart naar het AMC gebracht, wat hij dan wel weer heel gaaf vindt!
Vanaf dit moment gaat het alleen maar slechter met Kevin, het is een opeenstapeling van gebeurtenissen. Het is een neergaande spiraal die niet meer te stoppen lijkt. Voor de tweede keer wordt Kevin kaal en de KanjerKetting wordt alsmaar langer.
Omdat de leukemie teruggekeerd is in het hersenvocht krijgt Kevin eens per week direct in de zenuwbaan chemo ingespoten. Dit heeft niet snel genoeg het gewenste effect, men besluit de frequentie op te voeren naar twee keer per week en mocht dat niet helpen dan wordt het zelfs drie keer per week.
Zover komt het niet. Door die allereerste kuur is Kevin vrijwel direct zwaar in aplasie geraakt en door de lange tijd dat hij in aplasie zat in combinatie met de ruggeprikken kan zijn lichaam het niet meer verwerken. Zijn waarden zijn dusdanig slecht dat men besluit hem accuut naar de IC te brengen. Op dat moment is Kevin al zo ziek dat hij niet meer aanspeekbaar is.