vrijdag 5 juli 2013

Vrijdag 5 juli - Lieve Kevin

Lieve Schat,

de 5e staart me vanochtend aan vanaf mijn telefoon, altijd weer die 5. De 5e van de maand. Ik moet tellen. Hoeveel maanden nu sinds 5 maart? Vier.......16 maanden zonder jou.
Die 5e blijft een ijkpunt. Ik heb dat ook lang gehad met de maandag, de dag waarop je stierf. Dat heb ik niet meer, soms nog maar dat ligt niet meer zo vooraan in mijn gedachten. Blijkbaar werkt het toch zo, dat tijd uiteindelijk de grote overwinnaar is. Anderzijds is het diezelfde tijd die me alsmaar verder weg trekt van het leven met jou. Ik heb een haat-liefde-verhouding met de tijd. Tijd helpt, heelt, is wreed, doet pijn, maakt verdrietig, het koestert, omarmt, is meedogenloos en keihard, tijd verwarmt en verzacht.
Niets anders dan tijd benadrukt zo duidelijk dat alles doorgaat en de wereld blijft draaien. En daar moet je in mee. Gewoon. Omdat dat zo is, niet meer en niet minder dan dat.
Ik zou ook niet anders willen, de keus om niet met mijn hoofd onder de dekens te blijven liggen hoef ik niet te maken, dat is geen optie. Maar hoe maak ik verbintenis met dit leven zonder jou? Ik voel me soms een buitenstaander, kan verwonderd kijken naar de wereld om me heen, iedereen is druk en doet zijn ding, niemand ziet aan mij hoe ik worstel en de strijd die ik voer om dit leven te leven. Net zoals ik het niet zie van een ander.
Ik weet dat ik degene ben die met andere ogen kijkt als voorheen. De wereld is niet veranderd, mijn wereld is anders. Het is net alsof ik een dubbele agenda heb: één voor de buitenwereld en één voor mijn wereld. Nu nog leren om op het juiste moment de juiste agenda mee te nemen.