Donderdag 30 augustus - Lieve Kevin

Lieverd van me,

woorden gonzen door m'n hoofd, zinnen, flarden van gesprekken met jou, beelden van jou. Je bent altijd in mijn gedachten, niet altijd op de voorgrond maar altijd wel latent aanwezig en oproepbaar op elk moment. Het bewust denken aan jou kan ik nog altijd niet zonder pijn te voelen. Doseren lukt niet altijd, geest en lijf voeren ieder een eigen strijd en werken lang niet altijd samen.

Thuiskomen na de vakantie vond ik zwaar. Het was fijn jouw spullen weer om me heen te hebben maar er was ook de confrontatie met jouw niet-zijn. Het viel als een blok op me. Ik kon niet over je praten of naar je foto kijken zonder tranen, zo sterk had ik dat nog niet eerder.
De vakantie. We waren eerst met z'n drieën geweest en later nog een keer met Tirza's vriendin Jennifer. Het was goed dat we het op deze manier hebben gedaan. Ik vond het fijn tijd te hebben met ons drieën, hoe wrang het ook was. Ons gezin bestaat uit 4 maar het feit ligt daar, we zijn nog met 3, we zullen het in ons leven moeten gaan passen.
Dat Jennifer met ons mee was op de andere vakantie was ook fijn en gezellig. We vonden het heerlijk weer in Italië te zijn, jouw favoriete land. We hebben veel over je gepraat en vaak gezegd hoe graag je hier bij had willen zijn. Wat zou je genoten hebben.

En nu is de vakantie bijna voorbij. Maandag begint weer een nieuw schooljaar. Dat is altijd een beetje speciaal gevoel. Niets lijkt zo duidelijk weer te geven dat er weer een stap voorwaarts wordt gezet: een nieuw begin van een volgend jaar, een volgende klas, bijna het einde van de zomer. En zo glijden we van week naar maand en van seizoen naar seizoen.
Volgende week is het zes maanden na jouw overlijden, een half jaar. Het zegt me weinig. De tijd lijkt zich als een waas aan me voorbij te trekken. Zes maanden......het zou gisteren kunnen zijn. Ondanks dat ik verder leef, werk, leuke dingen doe lijkt alles naar de achtergrond te verdwijnen, overschaduwd door die ene gebeurtenis die mijn leven voorgoed heeft veranderd.

En toch, schat, gaat het goed met mij, met ons. We gaan verder, maken plannen, genieten en kunnen  nog altijd lachen. Alles dwars door het gemis heen. De gouden rand is nu zilver. En dat vind ik ook best mooi.

Dikke kus