Zondag 16 september - Over gisteren en nog meer

Hoi Lieverd,

terugkijkend op gisteren wil ik je toch nog het een en ander vertellen. Ik wil je vertellen dat het uiteindelijk toch een mooie dag is geworden. Ik zag er erg tegenop, de hele week zaten er een aantal bakstenen in mijn maag die niet van plan waren te vertrekken en hardnekkig op hun plaats bleven.
Vandaag is het iets minder maar niet weg. Eigenlijk is het sinds je overlijden nooit meer "knoop-vrij" geweest in mijn maag.
Ik vind de verjaardagen van de kinderen altijd speciaal, het is tenslotte de dag dat ik het leven mocht geven aan hen. Ik weet nog precies wat ik deed op de avond voor je geboorte: ik was eerst naar de verloskundige geweest, je vader was bezig met verlichting in de keuken (want we waren net verhuisd) en ik zat naar Ajax te kijken die speelden in de Champions League. Ik grapte nog naar je vader dat het een wedstrijd was om weeën van te krijgen wat prompt de volgende ochtend gebeurde.

Toen ik vanochtend beneden kwam en de bloemenzee rond jouw foto zag vond ik dat mooi en triest tegelijk. Mooi omdat er zo aan je gedacht is en triest omdat er op deze manier aan je gedacht moet worden.
15 September was vier jaar geleden de dag dat je ziek werd. Hoe bizar is dat? Dat kan ik nooit meer loskoppelen van elkaar.

Iedereen had gister iets meegebracht en zo ons veel werk uit handen genomen. Hulp was van tevoren aanwezig om alles klaar te zetten en te helpen met praktische dingen. Zonder had ik het niet gered. Normaal ben ik redelijk efficiënt en gestructureerd maar op dit soort dagen zorgt een bepaalde onrust ervoor dat ik loop te dralen en mijn handen en hoofd geen overeenkomst kunnen sluiten met elkaar.
We zijn begonnen met een toost uit te brengen op jou, op het feit dat je 18 jaar geleden geboren bent. Er heerste een soort beladenheid, iedereen weet waarom we bij elkaar zijn maar het voelt dubbel. Ik hoopte door dat te benoemen het iets luchtiger te maken. Tirza en Jennifer hadden muffins gebakken, ook in jouw Mickey Mouse-vorm die je in februari gekocht had in Disney World. Op de televisie lieten we een fotopresentatie van jou zien. Ik heb het vaak gezien, we kijken deze met regelmaat maar vanochtend kwam het hard aan. Van een onbezorgd, vrolijk kind naar een prachtige maar moegestreden knul.

We hebben gegeten, Italiaans uiteraard. Daarna hebben we 18 oranje ballonnen met persoonlijke woorden aan jou opgelaten. Ballonnen die op de wind hun weg zochten naar jou.
Het was fijn om mensen om ons heen te hebben op deze dag en wat ik van de meeste begreep is dat zij het ook fijn vonden bij ons te zijn en dit met elkaar te delen. Er is veel over je gesproken. Het is heerlijk om over jou te praten, al gaat dat vaak met een lach en een traan. Dat mag ook en dat moet misschien zelfs wel.
We hebben de dag vorm gegeven zoals jij het graag wilde en gegeten wat jij lekker vond. We zijn enorm verwend met kaarten, bloemen en cadeautjes, daar had je ook erg van genoten.
Op deze manier hebben we de dag ingekleurd, in jouw nagedachtenis. Het klopt niet, verjaardag vieren zonder de jarige, dat gevoel blijft maar het was toch een mooie dag. Het was goed zo.

Dikke knuffel