Donderdag 27 december - Lieve Kevin

Lieve Schat,

Kerst 2012 is voorbij. Het was de vreemdste kerst ooit. Verleden jaar was al raar: een paar dagen voor de Kerst was je uit het ziekenhuis gekomen. Je was heel zwak, had sondevoeding en meer zorg nodig dan je ooit had gehad. Je had rust nodig, we bleven om die reden thuis en de traditiegetrouwe kerstdiners met wederzijdse familie werden geskipt om plaats te maken voor koffievisitie die vervolgens niet al te lang bleef. We waren blij en dankbaar dat je thuis was, dat hadden we 14 dagen daarvoor echt niet gedacht. Bewust van het wankele evenwicht, keken Eric en ik elkaar regelmatig aan. Zonder woorden wisten we van elkaar wat we dachten: hoe zitten we er volgend jaar voor?
Dat weten we nu......

In deze periode zijn we altijd veel aan het werk in de winkel, het blijkt voor mij een goede afleiding te zijn. Ik houd echter wel dingen bewust bij me weg en zet een schild om me heen. Een vader die met zijn zoon overlegt over het kerstdiner, een zoon die met een trotse blik in z'n ogen een cadeautje voor zijn moeder komt kopen....
Aan jou moet ik niet gaan denken, dat gaat niet, dan prikken de tranen achter m'n ogen en gaat er een steek door mijn hart. "Niet hier, niet nu", zegt de stem in mijn hoofd.... "wachten tot thuis". Ik kan het niet binnen laten komen, dan functioneer ik niet meer.

De aanloop naar Kerst vond ik moeilijk. We hebben met elkaar de kerstboom neergezet en versierd, gezorgd voor cadeautjes onder de boom en afspraken gemaakt hoe en met wie de kerstdagen door te brengen. Het is een dag zoals alle andere, probeer ik mezelf voor te houden, wetende dat dat niet zo is. Met Kerst ligt de nadruk op gezelligheid, samenzijn met familie. Dat is deels hoe je het zelf invult en deels hoe het uitgedragen wordt door de algemene mening. Misschien is het daarom zo moeilijk en is dat wat we missen: jij genoot er altijd van en vond het oprecht gezellig.
Vaak zie je vantevoren meer tegen iets op dan dat het moment daar is. Uiteindelijk hebben we prima dagen gehad maar dat het anders is, is duidelijk. We hebben veel stil gestaan bij verleden jaar en veel over jou gepraat. Het biedt troost om samen terug te kijken naar hoe het was en te horen van elkaar hoe we bepaalde dingen hebben ervaren. We praten graag over jou, we hebben het vaak over de laatste periode van je ziekte maar steeds vaker gaat over toen je nog niet ziek was. We halen herinneringen op aan wat je deed, zei, gewoonten, wat je graag luste of juist niet, je uitspraken. Vaak weet Tirza nog wel iets te vertellen waarover ze met jou vreselijke lol heeft gehad of een grappig verhaal en krijgt ze ons daarmee aan het lachen. Het zijn waardevolle herinneringen die we koesteren. Ik zou willen dat ik ze in een doosje kon doen om er af en toe in te kunnen kijken en ervan te genieten. Ik ben soms bang dat ik dingen ga vergeten. Nu voel ik nog je hand in de mijne en ruik ik jouw geur maar zal dat op een gegeven moment vervagen?

We hebben zo veel wensen en kaarten ontvangen met lieve, warme woorden. Het is fijn dat veel mensen zich realiseren dat dit het eerste Kerstfeest is zonder jou en met ons meeleven. Het is fijn te merken dat je nog bij velen in hun gedachten bent. Ik wil iedereen daar heel erg voor bedanken, het betekent veel voor ons.