Het is vandaag 5 mei. Bevrijdingsdag. Altijd hebben we de vlag uithangen omdat ik veel waarde hecht aan zowel 4 als 5 mei en daar op die manier uiting aan wil geven. Vandaag hangt de vlag niet uit. Het is vandaag precies twee maanden geleden dat Kevin overleed. Voor Kevin was het een bevrijding dus in die zin is de link met vandaag wel een mooie gedachte. Kevin was bevrijd van de pijn en het lijden. Bevrijd van het moeten leven met een lichaam dat ziek was en niet beter wilde worden. Kón worden, moet ik eigenlijk zeggen, want de wil was overduidelijk aanwezig, daar heeft het geen moment aan gelegen.
Dat het zo voor Kevin gevoeld zal hebben, is goed. Voor mij voelt dat anders. Ik gunde hem een leven zoals je dat je kinderen gunt. Ziek zijn, pijn en matige vooruitzichten horen daar niet bij. Ik voel het niet als een bevrijding, hoogstens een berusting. Relativerend zeggen we: "het is goed zo" maar zo voelt het niet. Elke dag is er weer één die me verder weg trekt van een leven met Kevin. De weg die we moeten gaan zonder Kevin zijn we nog aan het zoeken. Het zal geen rechte weg zijn maar vol hobbels, kuilen en dwalingen. Maar we gaan in ieder geval op pad om de weg te vinden, zo goed en kwaad dat gaat. Met Kevin in ons hart.
Vandaag heb ik de laatste kraal aan de KanjerKetting geregen. Niet zozeer omdat ik "er aan toe" was maar meer omdat ik vandaag, Bevrijdingsdag, precies twee maanden na het overlijden, een mooi moment vond. De ketting is nu compleet. Tijdens Kevin's ziekte was het een ketting van hoop, elke kraal stond voor het afsluiten van een handeling, een overwinning, weer een stap dichter bij het einddoel.
Als ik nu naar de ketting kijk, dan zie ik een verhaal wat vertelt hoe zwaar het geweest is, zoveel behandelingen, zoveel doorstaan, uiteindelijk voor "niets". Dat doet pijn. Maar ik kijk er ook vol bewondering naar want het doet me nog meer beseffen hoe strijdvaardig en dapper Kevin geweest is.
Voor "niets" is niet helemaal waar. We hadden gewild dat Kevin gezond en wel nog bij ons geweest zou zijn maar het ziek-zijn heeft ook veel gebracht. Het heeft ons allemaal veel geleerd en laten inzien, we hebben samen veel mooie dingen meegemaakt die op ons pad kwamen en eigenlijk gebeurt dat vandaag de dag nog steeds. Het doet enorm goed dat we nog regelmatig een kaartje in de brievenbus vinden of er een bos bloemen wordt gebracht en mensen oprecht belangstelling tonen. Het is fijn te merken dat Kevin bij veel mensen iets los heeft gemaakt en dat dat soms tot mooie dingen leidt, zoals buurman Theo die met een foto van Kevin op z'n shirt mee doet aan de Roparun en het team het polsbandje van Kevin draagt.
(www.Beemstermasters.nl). Het zorgt ervoor dat de weg soms wat beter begaanbaar en wat makkelijker te vinden is. Met Kevin in ons hart.
Wow, Dree! Ik ben er weer stil van.....
BeantwoordenVerwijderenWat kan je toch prachtig schilderen met woorden, je gevoel pakkend, beeldend beschrijven, het raakt me tot diep in mijn hart.
Kevin zal trots op jullie zijn hoe jullie omgaan met het lot in jullie leven.
Een mooie dag om de vlinder aan zijn Kanjerketting te rijgen en daarmee te sluiten, maar met een open verbinding naar het hart van velen, bovenal die van jullie.
Liefs van mij X
een mooie keuze om bevrijding samen te laten gaan met het rijgen van de laatste kraal van kevin's kanjerketting. lijkt me vreselijk moeilijk om het enorme verhaal, dat zijn ketting verteld af te sluiten als er voor je gevoel nog niets afgesloten moet worden. super, dat de hobbels in de weg af en toe wat geplaveid worden door acties van andere voor kevin en jullie. geeft alleen maar aan, dat kevin een enorme indruk achterlaat en alle respect toekomt, die hij verdient. ik heb kevin niet gekend, maar ben van af het eerste moment, dat ik je blog las diep onder de indruk. ik kan me dus voorstellen hoe alle mensen die kevin wel gekend hebben, daar over zullen denken.het enorme gemis en verdiet zoals jij, dat voelt zullen wij nooit zo ervaren, maar het feit, dat er zoveel mensen er alleen al een fractie van voelen is hopelijk een lichte troost voor jou. ik hoop, dat de buurman zijn sportieve actie succesvol mag afronden.
BeantwoordenVerwijderensandra meijer
Hallo beste familie Voss,
BeantwoordenVerwijderenVorige week zaterdag waren wij in de winkel en vroeg ik naar jullie zoon. Helaas zei je Eric dat hij begin maart is overleden. Ook al kennen we Kevin niet toch hebben we dat als schok ervaren, je leeft met mensen mee en gunt niemand die vreselijke ziekte en het verlies. We hebben met elkaar een fijn gesprek gehad over Kevin en jullie ervaring maar ook over het leven in het algemeen.
Voordat we weggingen gaf je ons een kaartje met de link naar de website. Nu zondag 6 mei naar de link gesurft en hebben nu spijt dat we dat niet eerder hebben kunnen doen.
De tekst op het blog is aangrijpend en legt een gevoel bloot van emoties, angst en verdriet maar ook de mooie momenten die jullie nog met elkaar gehad hebben. Als buitenstaander kom je dichtbij en valt het niet mee om dan wat te zeggen en zijn er eigenlijk stil van geworden. Wat moet je nu zeggen, de tijd is niet terug te draaien en jullie zullen verder moeten dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De weg vinden en daarop blijven is een moeilijk en zwaar proces dat niet mee zal vallen.
Zoals jullie schrijven de weg die steeds verder weggaat van het moment dat Kevin overleden is is ook de weg die doorgaat met leven. De vervaging van zijn stem en zijn warmte zullen afnemen maar de herinnering blijft ook al zal die ook veranderen. Niemand neemt het van jullie af dat Kevin jullie zoon is geweest.
We wensen jullie veel sterkte toe .
Liefs familie Swager
Santpoort-Noord
dag Andrea,
BeantwoordenVerwijderenAls wildvreemde meelezer en meelever van jouw blog vind ik het moeilijk om wat te zeggen als ik je blog lees waarin je zo eerlijk over je gevoelens en jullie weg schrijft. Vind t bewonderenswaardig dat je dat doet.
Kan alleen maar zeggen dat ik op mijn manier met jullie probeer mee te leven. Kevin is een voorbeeld van hoe iemand keihard heeft gevochten. Jullie hebben hem verloren maar hij blijft een grote held. Hoop dat jullie troost vinden in herinneringen en bij elkaar. Wens jullie kracht toe om de dag te dragen.
lieve groet,
Wil
Lieve Andrea,
BeantwoordenVerwijderenHet is zo waar wat je schrijft. Voor Ischa en Kevin was het inderdaad een soort bevrijding. Gevangen in een ziek lichaam was voor Ischa op het laatst heel moeilijk. Hij wilde maar 1 ding en dat was leven, hij heeft hier hard voor gevochten maar de ziekte kon hij helaas niet de baas. Ook wij gunde Ischa zijn "rust" en "vrede", maar sluit me aan bij je woorden dat het gevoelsmatig toch anders is.
Er zijn veel dagen die voorheen een waarde voor me hadden, op dit moment ben ik er eigenlijk niet eens mee bezig. Er zijn zelfs dagen die niet meer belangrijk voor me zijn omdat het gevoel van die dagen het hele jaar door kunnen. Ik ben nu anders tegen bijvoorbeeld kerst aan gaan kijken. Waarom alleen op de dagen die er voor staan het kerst gevoel uiten, dit kan toch het hele jaar door? Het idee dat ik het hele jaar door het "kerst"gevoel kan hebben maakt mijn leven zonder Ischa een stukje mooier. Mensen waar ik om geef zijn altijd belangrijk. Zo wie zo de waarde van het leven is anders, ik kijk nu met andere ogen en zie dat er heel veel dingen zijn die ik voorheen niet tot minder zag. Ik probeer me aan de dingen die ik nu zie vast te houden en er van te genieten dat maakt ons nieuwe leven weer de moeite waard. De tranen om het gemis van Ischa zullen blijven, soms wat meer en soms wat minder. Maar ik ben trots dat Ischa onze ogen geopend heeft voor dat wat meer dan de moeite waard is om van te genieten en te omarmen. Het zijn echt de kleine dingen die het hem doen.
Veel liefs
Saskia Groothuijse
Vandaag, tijdens mijn werkzaamheden voor de flyer voor jullie zaak, kwam ik telefonisch in contact met Eric. Van hem vernam ik de gruwelijke realiteit die jullie heeft getroffen. Het raakt me persoonlijk omdat ook wij de handel en wandel op F8 Noord aan den lijve heb ondervonden. Waarbij ook de deur naar een slechte afloop op een kier heeft gestaan, met dit verschil dat die deur voor ons vooralsnog gesloten is. Nuno, onze zoon, is sinds begin 2008 medicijnvrij.
BeantwoordenVerwijderenZoals je in je stukje schrijft "het is goed zo" en dat het niet zo voelt is helemaal waar. Er is niets goeds aan leukemie, het is een drama dat je overkomt en waarmee je hebt te dealen. Zelfs de nuances als 'bevrijd van pijn en lijden' maken het verlies nooit goed. Ik ben er zelfs van overtuigd dat Kevin en jullie nog meer hadden willen en kunnen lijden als daarmee de afloop een betere zou zijn geweest...
Lieve mensen, ik kan jullie geen hart onder de riem steken of een bemoedigend woord schenken. Alleen de hoop uitspreken dat jullie met dit verlies een weg vinden die zal leiden tot een leven met een nieuw evenwicht. Ik wens jullie alle kracht, vanuit het diepst van mezelf...
Erik Jagt
Ik heb vandaag,op deze moederdag heel veel aan je gedacht,hoe moeilijk en zwaar moet het zijn....bewondering dat je op deze extra zware dag de moed hebt gehad,om uit bed te komen....diep respect....
VerwijderenHeel veel kracht stuur ik je....Sandra