maandag 31 december 2012

Maandag 31 december - Eindejaarsoverpeinzingen

Lieve Kevin,

ik las het blog terug wat ik verleden jaar had geschreven op 31 december. Een kleine terugblik op een enerverend jaar en een wens voor het komende jaar. De wens vervuld van hoop dat jij beter mocht worden, samen met al die dappere kinderen die streden en nog altijd strijden tegen deze rotziekte.
Op 31 december 2011 hadden we nog geen idee waarheen de weg zou leiden die we samen met jou al ruim drie jaar bewandelden. Je was weer omhoog aan het krabbelen uit een diepte die oneindig leek.
We wisten dat de vooruitzichten slecht waren. De leukemie was dusdanig agressief dat we beseften dat deze vroeg of laat terug zou komen. Maar wanneer en in welke vorm? We konden alleen maar hopen dat het lang op zich zou laten wachten. Jij wist het ook, je zei het regelmatig: "het komt toch weer terug". Maar ondanks dat was je vol wilskracht, ook om weer te gaan lopen, je moest en zou die rolstoel uit. Hoop houdt je gaande.
In januari heb je een paar goede weken gehad waarin je sterker werd. Daardoor heb je kunnen genieten van de Thomas Memorial en de Lucai-week. Als ik terugkijk zijn dat voor mij nu hele waardevolle momenten met fijne herinneringen.

Vanaf het moment dat we op 3 februari hoorden dat de leukemie terug was, is het heel snel gegaan. We wisten niet hoe lang je nog had maar ik kan oprecht zeggen dat we alles eruit hebben gehaald wat er nog in zat en we hebben heel bewust de laatste weken intens beleefd met elkaar.
Uiteindelijk was je nog maar een maand gegeven, 5 maart overleed je.

Er is zoveel gebeurd dit jaar en op de laatste dag lijkt alles samen te komen in mijn hoofd. Ik vind het moeilijk om het jaar achter me te moeten laten waarin jij bent gestorven. Net alsof daarmee ook weer iets van jou weggaat. Ik word steeds verder weggetrokken van een leven met jou. Dit jaar heb je nog geleefd. Vanaf 2013 niet meer. Dat voelt onwezenlijk en onbegrijpelijk.
Het gat wat geslagen is in mijn lijf toen jij overleed, zit er nog altijd, pijn dringt nog altijd daardoor naar binnen, soms hard schurend, soms een steekje. Dat is het verdriet om jou en het gemis van jou.
In mijn hart echter, voel ik warmte als ik aan je denk. Dat is de allesomvattende liefde voor jou die nooit zal over gaan.

Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor alle lieve en hartverwarmende reacties, voor alle kaarten, cadeautjes, attenties en warme woorden, voor het volgen van de blog, voor het volgen van Kevin's verhaal, voor het ons uit handen nemen van allerlei dingen, voor het er zijn op moeilijke en fijne momenten, voor respect en begrip. Het is voor ons een enorme steun en van een onschatbare waarde.
Ik wens iedereen een goed, liefdevol maar bovenal een gezond 2013 met een ieder die je lief is.








7 opmerkingen:

  1. Ik hoop uit het diepste van mijn hart, dat dit een goed jaar voor jullie kan worden.Veel goeds, en hopelijk minder pijn...
    xxx Janny, moeder van 2

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het zo moeilijk om iets te zeggen waar je steun uit zou kunnen halen terwijl je dat wel onbewust met mij hebt gedaan.. Jullie verhaal is echt zo anders dan die van ons maar ik weet helaas wel wat het is om je kind te verliezen.. Ons zoontje is gestorven op 23 mei 2012 in het wkz, hij mocht maar 8 1/2 maand oud worden. Ik vond de maand december zo zwaar, maar vooral gisteren, oudjaarsdag! Liep echt met mijn ziel onder mijn arm en was intens verdrietig nu snap ik waarom! De laatste dag van 2012 het jaar waarin jij nog hebt deelgemaakt en 2013 niet meer... Door je blog te lezen viel bij mij het kwartje, dank je wel daarvoor! Ik wens jullie alle goed toe in 2013, probeer te genieten hoe moeilijk het soms ook is!

    Lieve Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Overpeinzen we niet allemaal het afgelopen jaar? Dat heb ik gisteren ook meerdere malen gedaan en ik besef me hoe gelukkig ik me mag voelen met mijn kinderen en nieuwgeboren kleindochter om me heen. Dan besef ik me ook hoeveel verdriet er bij sommige mensen is. Dat doet me pijn. Als ik jouw woorden lees en het rauwe verdriet nog zo kan proeven in die letters dan zou ik het allerliefst mijn handen uitsteken naar je, je helpen het verdriet te dragen, weg te nemen...allerlei onzinnige, onmogelijke gedachten. Die pijn blijft, zal af en toe weer keihard toeslaan. Ik hoop gewoon dat 2013 goed voor jullie zal zijn met veel warmte en steun. Steun die je nog zo hard nodig hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. afsluiten....weer een voorbij gevlogen jaar afsluiten....wat een moeilijk begrip, zeker als je eigenlijk helemaal niets af wilt sluiten. weer in een nieuw jaar groeien, waarin je al je fijne , maar ook minder fijne gedachte meeneemt, maar ook het goede gevoel meenemend, dat jullie alles uit Kevin's laatste ziek zijn periode hebben gehaald wat er in zat. Kevin zal op welke manier dan ook altijd bij jullie zijn en zal ontzettend trots op je zijn. steun kent geen tijdslimiet en ik hoop dan ook, dat je op de momenten, dat je deze zo hard nodig hebt er tonnen van mag ontvangen. Ik wens je dan ook een bijzonder mooi 2013 met veel goede herinneringen aan jullie Kevin....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. weer onder de indruk van je blog, volledig vergeten normaal af te sluiten.
      hartelijke groet,
      sandra meijer.

      Verwijderen
  5. Lieve Andrea, Eric en Tirza,

    Iedere keer lees ik je verhaal Andrea met een traan. In de tijd toen Kevin ziek was vond ik jullie zo sterk. Kevin die op de beurs even langs kwam om heerlijk gesmolten kaas te eten bij ons op de stand..... Als ik je verhaal lees denk ik iedere keer Andrea wat breng je alles toch bewonderenswaardig onder woorden. Ik leef zo met jullie mee maar weet niet goed hoe dit te uiten. Misschien schrijf ik wel iets verkeerds en dat wil ik niet.
    Ik hoop dat voor jullie in 2013 veel voorspoed komt met heel veel goede en mooie herinneringen aan Kevin. Hartelijke groet, Laurain

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vandaag een jaar... een jaar vol verdriet, een jaar vol verwerking, een jaar later..
    Heel veel sterkte vandaag...
    Kus voor jullie allen, Janny

    BeantwoordenVerwijderen