Een jaar geleden, om precies te zijn op 4 april 2011, werd Kevin opgenomen in het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis in Utrecht voor een beenmergtransplantatie. Feitelijk was dit nog de enige optie die ons gegeven werd door de artsen aangezien Kevin's lijf geen chemo meer kon verdragen. De hoop was tevens dat, alles wat er eventueel naast de leukemie speelde maar waar men nooit de vinger op heeft kunnen leggen, door de transplantatie in één keer uit de weg genomen zou worden. De artsen geloofden zeker in een slagingskans maar gaven ook aan dat, gezien de historie van Kevin, we rekening moesten houden dat het verkeerd zou kunnen aflopen. Het zou zwaar worden voor hem. Aan het gevoel van geen keus hebben waren we al bijna gewend geraakt sinds Kevin ziek was maar dit voelde heel erg met de rug tegen de muur. Het zou erop of eronder worden.
Uiteindelijk is de beenmergtransplantatie geslaagd en is alles buitengewoon voorspoedig verlopen. Bijna boven verwachting. We hadden zo gehoopt dat dit het gene was wat Kevin definitief beter had moeten maken. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Op vrijdag 5 augustus 2011 kregen we te horen dat de leukemie terug was in het hersenvocht. Dat was veel te snel na de transplantatie. Het vooruitzicht op definitieve genezing stond weer te wankelen.
Van de transplantatie-periode in het WKZ heb ik toentertijd een "dagboek" bijgehouden.
Klik hier om het dagboek te lezen
Ik kan me voorstellen dat je de afgelopen periode steeds opnieuw herbeleefd....heftig ....maar hoort bij de verwerking net als zoveel andere dingen...
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en kracht in deze oh zo moeilijke tijd.
Liefst Marleen ( Leentjeontwit)
lijkt me heel fijn om kevin's verhaal ook op papier te hebben, om zo terug te kunnen grijpen naar dagen en gebeurtenissen. hoop, dat op momenten, dat je terug in de tijd denkt het verhaal "op papier" je helpt om alles een plek te kunnen gaan geven....
BeantwoordenVerwijderenwellicht, misschien ooit een idee kevin's verhaal als ode aan kevin in boekvorm uit te brengen?
heel veel kracht
sandra meijer
al de herinneringen...ze zullen nog zo onwerkelijk voelen....er zullen dagen zijn dat je gewoon niet kan bevatten wat er allemaal gebeurd is....alle angsten, zorgen...en dan keihard....komt het binnen..het gemis, het verdriet om kevin...
BeantwoordenVerwijderenik voel met jullie mee...
lieve groet berna
Wat indrukwekkend om te lezen waar jullie een jaar geleden doorheen gingen. Als buitenstaander heb je geen idee hoe zulke dagen zijn, wat je allemaal mee moet maken. Hoe zwaar het is fysiek en emotioneel kan je je nauweljks voorstellen. En dan naar huis met een prachtig positief gevoel. Niet te bevatten dat de werkelijkheid nu zo anders is. jullie kunnen opnieuw trots zijn op jezelf en op Kevin voor de enorme strijd die jullie hebben geleverd. Het was bijna meer dan alles. X
BeantwoordenVerwijderen