Wat is contact waardevol, hoe minimaal het ook is. In de situatie van Kevin is elke vorm van contact een sprankje hoop: een lichte hoofdknik, een blik, een lichte druk van zijn hand in mijn hand. Het is nog veel te vroeg om euforisch te zijn maar toch voelt het wel een beetje zo. Het lijkt of de grootste hobbel genomen is voor dit moment.
De artsen durven het nog niet aan om Kevin van de beademing te halen, hij laat het nog te veel toe dat de machine hem ondersteunt.
Gisteren is er een duodenum sonde ingebracht, dat is een sonde die voorbij de maag gaat tot in de darmen.
Op deze manier kan hij andere voeding krijgen met als doel de darmen op gang te krijgen. Dat is onder begeleiding van een endoscopie gebeurt, zo konden we Kevin mooi aan de binnenkant bekijken. Heel goed zichtbaar waren de spataderen die aan het eind van de slokdarm zitten, de gradatie hiervan is 2 terwijl 4 het hoogst is. Volgens de arts valt dat nog mee, het hebben van spataderen op deze plek is niet zonder risico maar met medicijnen valt het redelijk te behersen.
Misschien mag Kevin morgen van de beademing af, we wachten het maar af en zullen zien wat morgen weer gaat brengen.
He kanjers, wat heerlijk om te lezen dat er elke dag weer andere positieve stapjes gemaakt worden! Het duurt vast niet zo lang meer dat de beademing eraf mag. Dat zal dan een verademing voor jullie allemaal zijn :-)
BeantwoordenVerwijderenWat een ongelofelijke power moet Kev in z'n lijf hebben.... om zo op te kunnen krabbelen!
Liefs, San