Vrijdag 2 maart - Wat een weg

Lieve Kevin, wat maak je allemaal door? Wat gebeurt er in jouw hoofd? Momenten van verwarring wisselen af met heldere momenten. Hoe moet dat voor jou zijn? Toen jouw fysiotherapeut voor jou en met jou een gebed zei waarin hij jou vertelde dat waar je naar toe gaat, het mooi en goed is, en dat Opa, Thomas en vele anderen op je wachten, wat gebeurde er toen met je? Kort daarna ging je hartslag naar beneden en werd je gezicht grauw. We dachten echt dat je ons ging verlaten en hebben je alle ruimte geboden om dat te doen. Maar nee, opeens gingen je ogen weer wagenwijd open en keek je ons aan met een heldere blik.

Wat is het naar om te zien dat je soms dingen ziet die er niet zijn, dingen die je bang maken. In overleg met de dokter en de huisarts wordt besloten de dosering van de medicijnen iets op te voeren in de hoop dat je minder angstig bent. Hier zit nog wel wat ruimte maar wanneer is het moment daar dat die ruimte er niet meer is en wij geen contact meer met je hebben? Eten en drinken doe je ook niet zo veel meer. Kracht is iets wat je door alles heeft heen gesleept maar zit deze zelfde kracht je nu in de weg? Grote delen van de dag zit ik naast je en kijk naar je, net als toen je geboren was, toen kon ik ook uren naar je kijken. Ik praat zachtjes met je en soms krijg ik een lach. En jij laat mij glimlachen als je in een helder moment weer één van je fameuze one-liners afvuurt.

Lieverd, wat ga je een weg. Jij stippelt het pad uit en bepaalt de richting. Wij volgen jou.