dinsdag 13 maart 2012

Dinsdag 13 maart- Eén dag later

Wat een absurde week hebben we achter de rug. Kevin was thuis bij ons, daar waar hij hoort en dat was goed. Zo konden we bij hem gaan zitten wanneer we dat wilden en was hij er toch nog altijd "bij" voor mijn gevoel.
Wat is dat toch raar: in aanloop naar de crematie en alles erom heen heb je een week dat je zo geleefd wordt. Het is onvermijdelijk maar het klopt niet: de vreselijkste dagen uit je leven waarin je eigenlijk helemaal niets wilt behalve rust en zijn met de mensen waarmee je zijn wilt, moet je juist van alles. Misschien nog wel meer dan normaal want er zit toch wel een tijdsdruk op. We waren blij dat Kevin pas een volle week later gecremeerd zou worden, dat gaf enigszins rust en ruimte daar waar het kon.

Vrijdag 9 maart hielden we 's middags en 's avonds condeleance. Het voelde echt niet goed om Kevin in de kist te leggen en met hem ergens naar een kille zaal te gaan en vervolgens weer terug naar huis   en daarmee waren we er snel over eens dat we de condeleance thuis zouden doen. Organisatorisch klopte alles en het liep supergoed, mede dankzij onmisbare hulp die erop toezag dat alles in goede banen werd geleid.  Heel veel mensen zijn afscheid komen nemen van Kevin. Dat heeft ons enorm goed gedaan en we voelden ons heel erg gesteund door alle lieve woorden. We waren overdonderd door de enorme bloemenzee aan het eind van de dag! Er zijn zoveel boeketten en bloemstukken gegeven.
Het was Kevin's wens dat er gedoneerd kon worden voor de KanjerKetting, ook hier is massaal gehoor aan gegeven.
 We waren achteraf zo blij dat we dit alles thuis hadden gedaan, in onze eigen huiskamer, in onze eigen sfeer, omringt door zoveel warmte en liefde van iedereen. Hier kijken we met een heel goed gevoel op terug.

Zaterdag en zondag hebben we bewust als rustdagen aangehouden. De laatste dagen met ons vieren.....
Hoe kan het dat het maar niet doordringt in je hoofd wat er werkelijk gaande is? Het gevoel van in een hele slechte film te zitten bleef hardnekkig standhouden, die film zou zo dadelijk afgelopen zijn en dan was alles weer gewoon, dan gingen we weer over tot de orde van de dag. Gewoon... alsof het gewoon is dat je kind zo ziek is.
Ergens zit er een klein luikje in m'n hoofd en als ik ruimte bied dat te openen dan weet ik heel goed dat het definitieve nu waarheid is maar het lijkt wel of die wetenschap te groot is om het te bevatten. Misschien kan dat simpelweg ook niet en moet het wel gedoseerd worden, wil je niet gek van verdriet en onmacht worden.

Gisteren, 12 maart, de dag van de crematie. Het definitieve afscheid. Het is een prachtige dag. Kevin hield van de zon, dit kan geen toeval zijn!
 Doordat Kevin nog zo lang bij ons is geweest hadden we alledrie een soort berusting, net alsof we er aan toe waren. De pijn zit in het feit dat je hem niet meer kunt aanraken, knuffelen, aai over z'n bol kunt geven maar voor ons was het moment daar om afscheid te gaan nemen van hem. In alle rust hebben we Kevin met ons drieën in zijn kist gelegd en even later de deksel gesloten.
Eerder in de week hadden vriendinnen, neefjes en nichtjes de kist beschilderd met bloemen en vrolijke kleuren en heeft ieder een wens voor Kevin opgeschreven. Zo is het een prachtige, unieke kist geworden.
We hebben Kevin in onze eigen auto vervoerd en met een lange stoet van auto's van familie en vrienden zijn we naar het crematorium gereden.
Ook daar hebben we Kevin omringd met alles wat hem lief is: de KanjerKetting op de kist,  de kist op zijn  droomdeken. Ieder had een enkele bloem meegenomen wat juist door de georganiseerde chaos een prachtig geheel vormde bovenop de kist. En ook hier was het de zon die volop scheen en de zaal een prachtig licht gaf.
Het was een emotioneel samenzijn,  er zijn mooie woorden gesproken en door het besloten karakter voelde het intiem en warm. Het was fijn dit te delen met de mensen die belangrijk voor ons zijn.
Eric, Tirza en ik zijn tot het allerlaatste moment bij Kevin gebleven. Daarna troffen we iedereen bij ons thuis waar we het glas met elkaar hebben geheven om een toost uit te brengen op Kevin en op het leven.
Als laatste groet aan Kevin hebben we oranje balonnen opgelaten met een kaartje waarop ieder een wens kon schrijven om hem mee te geven op zijn reis. Door de prachtige blauwe lucht hebben we de balonnen zo lang kunnen zien totdat ze echt te hoog waren. Ik vond dat een heel bijzonder moment.

En dan vandaag. De eerste dag van een leven zonder Kevin. Nu zijn we met ons drieën.
Toen ik vanochtend wakker werd drong de harde waarheid direct door. Het gaf me een enorme dreun die een golf van misselijkheid veroorzaakte. Eigenlijk wilde ik m'n bed niet uit, ik wilde niet buiten de veiligeheid van mijn slaapkamer. Ik wilde niet naar beneden waar in plaats van  het bed met Kevin  nu bloemen staan. Daar waar ik gister geen tranen had, had ik ze vandaag in overvloed.
Vanmiddag hebben we een flinke wandeling gemaakt en dat was heerlijk. Maar hoe bizar is het om te beseffen dat we in drieenhalf jaar tijd niets meer spontaan met ons drieën hebben kunnen doen?
Altijd was er iemand bij Kevin of moesten we rekening met hem houden. Dat gevoel is verwarrend en heel onwennig. Het zal tijd nodig hebben. Veel tijd, ben ik bang.

37 opmerkingen:

  1. Het wordt anders. Voor altijd anders. Leven zonder Kevin.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nooit meer compleet als gezin maar verder leven met dit grote verdriet, ik wens jullie hier veel sterkte mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve familie van Kevin, wat kun je zeggen tegen mensen die gisteren deze moeilijke maar blijkbaar ook mooie dag hebben doorstaan .... heel veel sterkte .... en er zullen ontelbaar moeilijke momenten zijn en komen ....heel veel sterkte en kracht ....

    Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie foto, die knaloranje ballonnen tegen die strak blauwe lucht, ik wens jullie onnoemelijk veel sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel, heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Via Kanjer Guusje kwam ik ook hier terecht. Ik wil jullie laten weten dat ik ook aan jullie en aan jullie held denk. Veel sterkte voor de komende tijd waarin jullie leven zal veranderen nu Kevin niet meer bij jullie kan zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Groot verdriet, schril contrast met de vrolijke oranje ballonnen in de blauwe lucht. Zoveel wensen. . . Ik doe het zonder ballon, veel liefde, kracht, steun en zon voor jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi heel mooi geschreven. het niet droog kunnen houden dus ja een traan gelaten, het zal voor altijd anders zijn.

    knuf en in gedachten bij jullie en jullie Held Kevin.

    Danny, Brigitte en Owen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Allemachtig, wat kun je toch prachtig schrijven. Het komt als een dreun binnen, deze post. Wat verschrikkelijk, en mooi tegelijk. Veel sterkte voor de komende tijd, en ik hoop dat jullie langzamerhand kunnen wennen aan het spontane dat terugkeert in jullie levens.

    Sterkte,
    Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  10. zo herkenbaar.... maar af en toe het poortje naar het echte besef open laten is goed- het is zo al heftig genoeg..... ik doe het ook al 5 maanden zo.... de realiteit van 'nooit meer' is gewoon zo pijnlijk dat ik enkel overleef door 'nooit' op te delen in hele kleine stukjes die haalbaar zijn (en dat is geen ontkenning van, ik weet en besef het maar al te goed, maar af en toe denken dat het maar tijdelijk is, helpt me soms wel om weer eventjes verder te gaan).... maar weet maar dat ook door dat kleine kiertje 'nooit' toch vaak onverwacht binnenglipt en dan zijn er tranen, immens verdriet en ondraaglijke pijn..... ik hoop dat er nog heel lang vele schouders voor jullie zijn waarop je kan blijven uithuilen....want dat verdien je wel na zo'n verlies.....

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oh wat vreselijk is dit allemaal. Maar wat fijn dat Kevin nog een week bij jullie thuis is geweest.

    Heel veel sterkte met jullie drietjes. Maar de vierde blijft er bijhoren.

    Liefs, BrigittJedidja

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Dree,
    Wat heb je het weer mooi omschreven!
    Zie je ook een vlinder in de ballonnen? En zag je hoe niet lang daarna de knalblauwe hemel dicht trok? Met de oranje ballonnen is Kevin op weg gegaan, op weg naar het witte licht waar hij mag rusten. Maar voordat hij vertrok, heeft Kevin op deze mooie zonnige lentedag meegekeken hoe jullie vol warmte en liefde afscheid genomen hebben van zijn mooie buitenkant. Zijn mooie binnenkant zal altijd in jullie buurt blijven en je hart verwarmen als deze weer zo koud aanvoelt.
    Dikke kus xx

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat ontzettend goed dat jullie, jullie gevoel hebben gevolgd...de laatste dagen met Kevin bij jullie thuis, omringd door jullie, familie, en alle dierbare...mooi afscheid voor een prachtige zoon !

    en dan the day after....keihard komt dat binnen...

    ik heb geen woorden van troost, ...zoals Kevin heeft gevochten, zo zullen jullie nu verder vechten zonder Kevin...om het leven te leven, met altijd het gemis en verdriet....met Kevin in jullie hart...

    lieve groet Berna

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Een andere weg met Kevin op een andere plek...in jullie hart.

    liefs Mika, Yannick, Briyan, Marielle en Erno,

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Er zit een traan in mijn oog,
    Stiekem, niemand die hem ziet.
    Niet een traan van blijdschap,
    Maar een traan van stil verdriet.

    Die traan in mijn oog,
    Rolt inmiddels over mijn wang.
    Ik kan hem niet meer stoppen,
    Hij gaat zijn eigen gang.

    Er rolde een traan over mijn wang,
    Hij kwam op de grond terecht.
    Een traan van stil verdriet,
    Die voor mij zoveel zegt.

    Er rolde een traan,
    Ik heb hem niet gestoord.
    Omdat je met een traan,
    Soms zoveel meer zegt als 1 enkel woord

    Ik wens jullie veel sterkte in deze o zo moeilijke tijd!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve Andrea, wat heb je prachtig geschreven over het afscheid van Kevin. Ik heb het met dichtgeknepen keel gelezen. Ons kind kreeg exact 2 jaar geleden de diagnose leukemie en is nu nog steeds schoon. Jullie verhaal had ons verhaal kunnen zijn; onze nachtmerrie is jullie werkelijkheid geworden. Vreselijk. Heel veel sterkte gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Tranen hier op deze vroege ochtend.
    Besef wéér hoeveel geluk wij hebben gehad.
    Ik stuur jullie kracht, warmte, liefde om de lege dagen door te komen....
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een enorm verdriet, wat een verschrikkelijk verlies, wat een niet te bevatten nachtmerrie...
    Ik leef met jullie mee, net als vele mensen om jullie heen.

    Je hebt het zo mooi onder woorden gebracht, heb het met een brok in mijn keel gelezen..

    Ik wens jullie heel veel sterkte!

    Liefs, Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Woorden kunnen niet altijd zeggen wat je nu eigenlijk bedoeld. Hier zijn gewoon geen woorden voor.
    Heel veel sterkte,alledrie. Weet dat de vierde in jullie gezin er altijd is en zal zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Tot nu toe ben ik een stille meelezer geweest, maar ik wilde toch even reageren. Wat is deze ongetwijfeld vreselijke dag ontzettend mooi verwoord.
    Ik heb op de achtergrond met jullie meegeleefd en veel aan jullie en Kevin gedacht. Wat kun je zeggen als je verder moet met dit grote verdriet.... sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. lieve familie,
    wat een mooi verhaal over een pijnlijk verdrietig afscheid....van kevin...voor altijd in jullie hart het leven meelevend...wat een prachtig klein intiem afscheid.. met inderdaad (kan geen toeval zijn) een prachtig wegvliegend oranje wensvlinder in de eerste lente zonnenstralen naar een liefdevolle plek.
    wens jullie heel veel kracht en omringende liefde om te proberen het leven weer te leven.
    sandra meijer

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Lieve Familie,
    Wat een respect heb ik voor jullie, eerst te moeten leven met het feit dat deze verschrikkelijke ziekte je kind overkomt en dan na 3,5 jaar er tegen te vechten, je toch nog je kind moet laten gaan. Wat fijn, dat jullie in deze onmacht en dit verdriet, Kevin zo'n waardig en prachtig afscheid konden geven.
    Wij wensen jullie veel sterkte,

    Familie Bijl

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Het had geen mooier afscheid kunnen zijn. Jullie leven is de afgelopen jaren onvoorstelbaar moeilijk geweest, de ziekte en alles wat je daardoor moet meemaken. Nooit onbevangen kunnen zijn. Niet te bevatten hoe die tijd geweest is. En nu verder in dit verdriet. Dat kan alleen met hele kleine stapjes, soms stapjes terug, soms stilstaan. Altijd zal Kevins kracht er zijn om jullie bij te staan op die lange zware weg. In hart en ziel samen. Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Het lijkt net of de ballonnen een groot hart vormen! Prachtig. ik ben een stille meelezer en zit met hier met tranen in mijn ogen. Zo mooi verwoord, zoveel verdriet. Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. lees met tranen in mijn ogen je blog. zo mooi omschreven hoe verschrikkelijk zo'n afscheid is maar ook dat er zoveel mooie dierbare momenten in zitten.
    de foto van de ballonnen is prachtig. ze zweven met de wensen Kevin tegemoet en met hem mee.
    ik wens jullie alle kracht om elke dag aan te vangen en die te dragen.
    ik wens jullie toe dat de naam van Kevin genoemd zal blijven worden. zodat hij voort mag leven bij vele mensen. zijn kracht is in ieder geval voor mij een groot voorbeeld van hoe je pijn en ziekte kunt dragen.

    groet een meelezer, Wil

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Respect voor jullie en heel veel sterkte.
    Dat de mooie,lieve,bijzondere herinneringen een troost mogen zijn.
    Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  27. wat een mooi maar ontzettend zwaar afscheid....

    En als ik doodga, huil maar niet
    Ik ben niet echt dood
    Moet je weten
    't Is maar een lichaam
    Dat ik achterliet
    Dood ben ik pas
    Als jij me bent vergeten

    En als ik doodga, treur maar niet
    Ik ben niet echt weg
    Moet je weten
    Het is heimwee
    Die ik achterliet
    Dood ben ik pas
    Als jij die bent vergeten

    En als ik doodga, huil maar niet
    Ik ben niet echt dood
    Moet je weten
    't Is het verlangen
    Dat ik achterliet
    Dood ben ik pas
    Als jij dat bent vergeten

    Dood ben ik pas
    Als jij mij bent vergeten...

    in gedachten bij jullie, liefs kim

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Ik ben er nog steeds stil van. Heel veel sterkte in de tijd die komen gaat, voor jullie allemaal! Nog steeds zijn jullie in mijn gedachte, het is gewoon niet te bevatten. Koester de mooie momenten. Veel liefs Stefanie

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Lieve familie,

    Neem alle tijd,de dood van je kind en broertje kan je niet zomaar achter je laten.
    Heel veel sterkte gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Hai Andrea, nog altijd heb ik er geen woorden voor. Het allerergste wat je kunt overkomen, je kind verliezen, een deel van jezelf........ Je hebt alles zo mooi geschreven dat ik elke keer met tranen over mn wangen jullie ervaringen lees. Ik wens jullie enorm veel kracht toe bij het zoeken naar een manier dit verdriet een plaatsje te geven. Hele dikke kussen Sandra Schake

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Lieve familie van Kevin,
    Jullie kennen mij niet en ik ken jullie alleen via de blog.
    Heel veel sterkte met dit grote verlies!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Lieve samen,

    Zo te lezen een afscheid wat Kevin graag wilde. Als het dan toch moest dan op deze manier! Nu komt de tijd dat jullie weer een beetje positieve draai aan jullie levens zullen moeten gaan geven. Dat doet pijn heel veel pijn. Kost tijd heel veel tijd. Maar jullie zijn een sterk en hecht gezin. Ook deze hobbel gaan jullie nemen. Met Kevin voor altijd in jullie hart!

    Hou jullie taai.

    X Diane (onze3ukkies op twitter)

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Ongelooflijk, wat een verhaal. Het viel me op, dat op de foto van de ballonnen, het lijkt of dit een vlinder vormt.
    Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Trouwe blog lezer19 maart 2012 om 12:18

    Lieve Familie,

    Ik ben op jullie blog terecht gekomen door #kanjerguusje# vanaf dat moment heb ik ook jullie blogs op de voet gevolgd.
    Jullie kennen mij niet , maar ik wil jullie toch heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Kevin zal over jullie waken en trots zijn op de manier zoals jullie met het verdriet omgaan!

    Liefs een trouwe bloglezer!

    BeantwoordenVerwijderen
  35. De ballonnen laten idd een vlinder zien, wat bijzonder!

    Jullie held is vanaf nu niet meer waar hij was, maar altijd waar jullie zijn! Veel liefde en kracht.

    Lieve groet,
    Erika

    BeantwoordenVerwijderen
  36. lieve familie. ik kwam op jullie blog via kanjer guusje. ik zag de naam kevin held staan en moest even lezen. ik heb nl ook een zoon verlioren die kevin heet. hij overleed 10 jaar geleden op 7 maart en is ook gecremeerd op 12 maart. zo veel overeenkomsten ook hoe je je verdriet verwoord, ik herken er zo veel in,ik zou het zelf ook zo geschreven hebben. en alis het voor mij dan 10 jaar geleden,geloof mij ,het verdriet kan soms nog net zo heftig aan voelen.
    ik wens jullie heeel veel sterkte, en geef gewoon toe aan je gevoel,als je moet huilen ,huil, maar ook als je moet lachen,gewoon doen.(ook al voelt dat nu nog niet zo.)
    groetjes, diana.

    BeantwoordenVerwijderen