vrijdag 30 maart 2012

Vrijdag 30 maart - Tellen

 Kevin is 25 dagen geleden overleden en het is 18 dagen geleden dat hij voor het laatst lijfelijk bij ons was en wij hem een laatste knuffel gaven. Ik tel de dagen zoals je die ook telt als je kindje net geboren is. Op een gegeven moment ga je weken tellen, en dan maanden en uiteindelijk jaren.
Zal ik dat nu ook gaan doen? Wat tel ik dan? De dagen zonder Kevin? De weken van gemis? De maanden vol verdriet?
Elke dag is er één die me steeds verder af duwt van het leven samen met Kevin. Nu is er een leven zonder Kevin.
Soms voelt het als pas 25 dagen maar soms voelt het ook als al 25 dagen. Wat is tijd een rekbaar begrip. Alles heeft tijd nodig, wordt er gezegd. Alles op z'n tijd en de tijd zal het leren. Het zijn clichés maar clichés kloppen altijd. De pijn die nu mijn lijf binnen dringt door het gat wat geslagen is, zal die op den duur minder worden?
De leegte is onnoemelijk om ons heen. Nu de adrenaline van de eerste periode weg is, wordt het elke dag leger en zwaarder.  Dat gevoel is nu veel meer aanwezig dan verleden week. Het gevoel komt en gaat en kan per dag wisselen, of per dagdeel of zelfs per uur. Is dit wat men missen noemt? Of is het rouwen?

We proberen ons leven te leven en doen de dagelijkse dingen. We willen ook wel weer graag dingen oppakken, dat is ook hoe we zijn. Eric gaat af en toe weer naar de winkel en ik werk thuis wat. Tirza gaat naar school maar hele dagen vallen haar zwaar. We zijn alle drie heel erg moe en het tempo waarin we dingen doen, ligt laag. En ondanks dat ik bewust de dagen beleef, heb ik ook  het gevoel dat de dagen zich aaneen rijgen en zo aan me voorbij zweven. Ik ben er wel maar ook weer niet.

We krijgen nog steeds kaarten met lieve en warme woorden en er wordt zelfs nog steeds geld gedoneerd voor de KanjerKetting. Wat heeft Kevin een mooi iets in gang gezet en wat hebben veel mensen gehoor gegeven aan zijn wens. Dat zou hij echt geweldig hebben gevonden.

5 maart. De wereld stond stil.
Het enorme gat wat geslagen is in mijn hart zal nooit meer gedicht worden. Alhoewel, misschien toch wel. Het zal opgevuld worden met de liefde die ik heb voor Kevin en door zijn liefde die hij bij ons achterlaat.
De grootste daad van liefde die ik kan doen voor jou, is loslaten. Ik laat je gaan zodat je je weg kunt vinden en nu moet ik leren je op een andere manier vast te houden.
Je bent een prachtig en bijzonder kind en ik ben blij dat je ons kind was en dat wij jouw ouders mochten zijn.
Dag lieverd.

(deel van mijn woorden voor Kevin tijdens de uitvaart)
  







9 opmerkingen:

  1. Het was alsof ik je die woorden vanmorgen nog hoorde zeggen..........
    Tijd is inderdaad een raar begrip.
    Dikke kus en knuffel voor 3 kanjers en een kus in de lucht voor Kevin. Dag lieve kanjer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Groot is de liefde, ik ben er stil van. Sterkte, kracht en liefde voor jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte en liefde voor jullie!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel veel sterkte!! de woorden die je schrijft komen zo binnen.Heb zelf 2 dochters, en het enige wat je kunt is hopen dat ze gezond blijven.Ik ken jullie niet, maar jullie zijn iedre dag in mijn gedachten!Ik hoop dat jullie het een plekje kunnen geven....dat jullie toch weer kunnen genieten van het leven.Jullie Kevin is een held!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. voel me bij ieder bericht, dat je schrijft diep ontroerd en die ontroering suddert nog lang na. tijd vliegt, maar lijkt op sommige momenten ook stil te staan.het vervliegen van de tijd maakt,dat het lijfelijke aanwezig zijn van kevin verder van je af komt te staan, maar dit wordt opgevuld door de diepe liefde die je voelt voor je zoon
    hoop, dat je een goede balans en weg zult gaan vinden om alles een juiste plek te gaan geven
    heel veel sterkte en liefde om dit alles te kunnen dragen
    (als ik je blog lees heb ik altijd het nummer van racoon in mijn gedachte....zo mooi!!)
    sandra meijer

    BeantwoordenVerwijderen
  6. brrr kippevel!

    sterkte deze moeilijke tijd

    BeantwoordenVerwijderen
  7. U zult altijd de ouders van Kevin zijn,ook al is Kevin niet meer lijfelijk bij u.
    Ik wens u ontzettend veel kracht om met dit drama verder te kunnen gaan,want wat lijkt het me zwaar om elke dag weer op te staan uit bed,met lood in de schoenen,en dan toch maar weer de dag door te komen.....ik bewonder u,dat u nog in staat bent alles draaiende te houden,echt waar.Vanuit hier gaan warme gedachten naar Kevin en naar u allen,als gezin.....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. mooi geschreven heel herkenbaar.
    heb veel respect, hoe jullie nu verder gaan... met die dappere kanjer Kevin in jullie hart en hoofd want daar zit hij ongetwijfeld iedere minuut van de dag

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve familie,

    Elke keer als ik de verhalen lees op deze blog voel ik dat het met liefde geschreven. Ik heb zoveel respect voor jullie en vooral voor de kracht die jullie hebben. Met tranen in mijn ogen lees ik deze blogs telkens weer. Het is een moeilijke tijd, maar Kevin zal nooit echt weg zijn. In onze harten en gedachten zal zich altijd een lieve, lachende jongen zijn. Tegenslagen maar ook mooie momenten zullen altijd bij jullie blijven, net als de liefde voor Kevin. Heel veel sterkte in de aankomende tijden.

    Liefs,
    Melissa (oud-klasgenoot)

    BeantwoordenVerwijderen