donderdag 30 augustus 2012

Donderdag 30 augustus - Lieve Kevin

Lieverd van me,

woorden gonzen door m'n hoofd, zinnen, flarden van gesprekken met jou, beelden van jou. Je bent altijd in mijn gedachten, niet altijd op de voorgrond maar altijd wel latent aanwezig en oproepbaar op elk moment. Het bewust denken aan jou kan ik nog altijd niet zonder pijn te voelen. Doseren lukt niet altijd, geest en lijf voeren ieder een eigen strijd en werken lang niet altijd samen.

Thuiskomen na de vakantie vond ik zwaar. Het was fijn jouw spullen weer om me heen te hebben maar er was ook de confrontatie met jouw niet-zijn. Het viel als een blok op me. Ik kon niet over je praten of naar je foto kijken zonder tranen, zo sterk had ik dat nog niet eerder.
De vakantie. We waren eerst met z'n drieën geweest en later nog een keer met Tirza's vriendin Jennifer. Het was goed dat we het op deze manier hebben gedaan. Ik vond het fijn tijd te hebben met ons drieën, hoe wrang het ook was. Ons gezin bestaat uit 4 maar het feit ligt daar, we zijn nog met 3, we zullen het in ons leven moeten gaan passen.
Dat Jennifer met ons mee was op de andere vakantie was ook fijn en gezellig. We vonden het heerlijk weer in Italië te zijn, jouw favoriete land. We hebben veel over je gepraat en vaak gezegd hoe graag je hier bij had willen zijn. Wat zou je genoten hebben.

En nu is de vakantie bijna voorbij. Maandag begint weer een nieuw schooljaar. Dat is altijd een beetje speciaal gevoel. Niets lijkt zo duidelijk weer te geven dat er weer een stap voorwaarts wordt gezet: een nieuw begin van een volgend jaar, een volgende klas, bijna het einde van de zomer. En zo glijden we van week naar maand en van seizoen naar seizoen.
Volgende week is het zes maanden na jouw overlijden, een half jaar. Het zegt me weinig. De tijd lijkt zich als een waas aan me voorbij te trekken. Zes maanden......het zou gisteren kunnen zijn. Ondanks dat ik verder leef, werk, leuke dingen doe lijkt alles naar de achtergrond te verdwijnen, overschaduwd door die ene gebeurtenis die mijn leven voorgoed heeft veranderd.

En toch, schat, gaat het goed met mij, met ons. We gaan verder, maken plannen, genieten en kunnen  nog altijd lachen. Alles dwars door het gemis heen. De gouden rand is nu zilver. En dat vind ik ook best mooi.

Dikke kus

vrijdag 3 augustus 2012

Donderdag 2 augustus - Lieve Kevin

Lieve Kevin,

15 Jaar geleden werd op een hele warme zomerse dag een mooi meisje geboren. Vanaf het eerste moment was je lief voor haar. Vandaag was het de eerste verjaardag van Tirza zonder jou. Tirza had er minder last van dan wij, ze was jarig en wilde dat ook zijn wat overigens niet meer dan terecht is. Ik moest vandaag net iets vaker aan je denken dan op andere dagen. Het gevoel niet compleet te zijn was vandaag net iets meer aanwezig. Het is een dubbel gevoel: aan de ene kant blijdschap en feest en aan de andere kant het gemis, dat strookt niet met elkaar. Ik probeerde er maar niet al te veel bij stil te staan, ik wilde me niet verliezen in het gevoel. Ik wilde er een leuke dag van maken en genieten van Tirza en haar vriendinnen. Dat is best goed gelukt als ik terugkijk.

We zijn met ons drieën op vakantie geweest. Dan sta je met z'n drieën op Schiphol waar we in februari nog met ons vieren waren. In het vliegtuig, aan het ontbijt, uit eten, uitstapjes maken, alles met z'n drieën. Het besef dat we voortaan met ons drieën zijn leek nu pas goed door te dringen. Het is niet voor een weekend of een week, het is echt voor altijd. Bij vlagen miste ik je heel erg maar we hebben ook veel over je gesproken, onderling maar ook veel met anderen en dat gaat met een lach en een traan. Tranen van verdriet en gemis maar lachen om mooie herinneringen of om een gek filmpje van jou.
Voor het eerst zonder jou op vakantie viel ons niet makkelijk maar we zijn blij dat we gegaan zijn. We waren nog altijd behoorlijk moe en verlangden erg naar uitrusten en zon. Ook dat is best goed gelukt.

Een jaar geleden begon je moeilijk te lopen en kreeg je veel pijn in je benen en heupen. Eigenlijk zo veel pijn dat je op bed moest liggen. Op 5 augustus  hoorden we dat de leukemie terug was in het centrale zenuwstelsel. Dat was een enorme dreun. De beenmergtransplantatie was zo goed gegaan en we waren vol goede hoop dat we alles nu achter ons konden laten en voorzichtig aan een toekomst mochten gaan denken. Dat alles werd in één klap onder ons weggevaagd. Die datum staat in mijn geheugen gegrift.
5 Augustus is het 5 maanden geleden dat je bij ons bent weggevlogen. Op 5 augustus gaan we Tirza's 15e verjaardag vieren. Hoe kan dat allemaal zo samen vallen? Op die dag zul je voelbaar gemist worden, niet alleen bij ons maar bij iedereen die er zal zijn. Toch gaan we er een mooie dag van maken voor Tirza. Met en zonder jou.

Dikke kus