Waarom nu een blog?

Ik had natuurlijk al lang geleden hiermee kunnen beginnen. Op de een of andere manier kon ik mezelf er niet toe zetten. Toen we in december 2008 de definitieve diagnose kregen, kregen we een protocol mee voor twee jaar. We dachten toen: twee jaar, wat een enorme tijd maar we zullen dat varkentje wel even wassen. Vol goede moed zijn we eraan begonnen. Het bleek een weg te worden met veel dalen, diepe dalen en nog diepere dalen maar gelukkig ook met veel goede momenten en mooie dagen.
Waarom dan nu toch? Kevin heeft het zwaar na alles wat er gebeurd is en vecht momenteel letterlijk voor zijn leven. De richel waarlangs we lopen wordt steeds smaller, dat wordt ons pijnlijk duidelijk gemaakt door de doktoren. Ik vind dat ik hem recht moet doen door zijn verhaal te vertellen, dat verdient Kevin. Onze held.

22 november 2011