Maandag 19 december - Bijna naar huis

Vandaag zijn we alweer 5 weken in het ziekenhuis. 5 weken! Net zo lang als de hele transplantatie-periode om maar even een vergelijking te maken En wat is er weer veel gebeurd.
In eerste instantie zouden we morgen naar huis maar Kevin kreeg gisteren diaree dus daarmee was die kans  verkeken. We hebben nu te horen gekregen dat we woensdag naar huis gaan.......ik ben altijd een beetje gematigd want zodra het woord "huis" valt, dan gebeurt er weer iets. Ik geloof het pas als we daadwerkelijk in de auto zitten.
In ieder geval zijn de voorbereidingen in volle gang: de duodenumsonde is er uit en medicijnen zijn daar waar mogelijk aangepast. Alles gaat nu over de maag, zowel voeding als medicijnen en zoals zich dat tot nu toe laat aanzien, gaat dat goed. De hoeveelheid voeding en de zwaarte moet nog wel opgebouwd maar dat is een kwestie van tijd. Kevin werd vanochtend gewogen: 46,7 kg dus die heeft twee jassen uitgedaan. Zouden we ook biefstuk door die sonde kunnen jagen?
Voor thuis is het hele circus ook op gang gekomen. Er is een bed gebracht en een po-stoel. Thuiszorg staat in de startblokken, net als fysiotherapie en ik ben ingewijd in de wereld van de voedingspomp, sondevoeding en medicijnen.
In het ziekenhuis krijgt Kevin fysio. Hij gaat kleine stukjes lopen onder begeleiding en heeft vandaag oefeningen gedaan met een bal. Ik sta verbaasd over zijn kracht. Het lijkt wel of hij beter en steviger loopt dan voor de opname-periode! Wat heeft die kanjer toch een power.
Waaraan je goed kunt merken dat Kevin langzamerhand de oude begint te worden is dat zijn humor met de dag gevatter wordt. Lekker droog becommentariseert hij de verpleegkundigen en met de artsen gaat hij zwaar in onderhandeling als ze voor de zoveelste keer weer iets van hem moeten.
Hij heeft de gave iedereen in het hart te raken en kan om die reden menig potje breken en daar wordt handig gebruik van gemaakt. Maar wie neemt hem dat kwalijk?
Op naar woensdag.....op naar huis!