Zaterdag 31 december - Eindejaarsoverpeinzingen

De laatste dag van het jaar vind ik altijd een bijzondere dag. Niet alleen omdat er een periode wordt afgesloten en een nieuwe begint maar het is ook een moment waarop je alles nog eens overdenkt.
2011 is voor ons een bijzonder enerverend jaar geweest. Met hoge pieken en diepe dalen. Het was een jaar dat begon met vooral onzekerheden maar het werd een jaar van hoop toen Kevin succesvol getransplanteerd was met de stamcellen van Tirza en, zoals het zich liet aanzien, hij hier heel goed op reageerde. We hoopten zo dat dit Kevin voor eens en altijd beter zou maken. Naarmate het jaar vorderde sloeg de hoop over in wanhoop doordat de leukemiecellen voor de tweede keer terugkwamen en door de nachtmerrie van de laatste weken. Het heeft onbeschrijfelijk veel verdriet gegeven maar toch vonden we ook nu weer de kracht om met z'n allen door te gaan. Nu aan het einde van 2011 is het weer onzeker welke weg te bewandelen. 2011 was een jaar waarin de achtbaan bijna nooit tot stilstand is geweest en op het moment dat dat dreigde te gebeuren werden er extra loopings aangebracht.

Elk jaar op Oudjaarsavond als de klok 12 uur slaat en we elkaar "een goed nieuw jaar" wensen dan heeft dat sinds Kevin ziek is een extra betekenis. We houden elkaar extra lang vast en ieder weet van elkaar zonder woorden wat we denken.  Elk jaar hopen we dat het nieuwe jaar  wat minder enerverend gaat worden maar vooral dat Kevin beter gaat worden. Dat is al drie jaar zo. We gaan nu het vierde jaar in met nog altijd ditzelfde gevoel. Gisteren werd ik opeens overvallen door een gevoel van boosheid, dat heb ik eigenlijk bijna nooit maar soms zie je de dingen opeens van een afstand, als een buitenstaander, en dat deed me alleen nog maar meer realiseren in wat voor situatie Kevin zit en wij met hem. Dat een geweldige knul voor wie de wereld nog helemaal open lag kapot wordt gemaakt door de kanker en door de medicijnen die juist de kanker moeten bestrijden. Ik wil niet met dat gevoel het jaar afsluiten en zeker niet het nieuwe jaar ingaan. We zijn blij en dankbaar dat hij nog altijd bij ons is.  Positiviteit, doorzettingsvermogen, humor, realisme en hoop heeft ons met elkaar gebracht waar we nu staan.
Ik hoop met heel mijn hart dat 2012 het jaar wordt waarin Kevin beloond zal worden voor zijn lange, dappere strijd. Ik wens dat alle kinderen die zo hard vechten en strijden beloond zullen worden door te genezen van kanker.
Laat 2012 vooral een jaar van hoop worden. Voor Kevin, onze held.