Als je het voorrecht hebt dat je kinderen mag krijgen dan ga je voor ze zorgen zoals ouders doen voor hun kinderen. Als je kind ernstig ziek wordt, dan krijgt de zorg die je geeft een andere inhoud. De zorg wordt er één die gevoed wordt door emotie, angst, realiteit maar ook één die heel intens is. Zorg wordt troosten bij verdriet, oppeppen bij slechte momenten, proberen pijn te verzachten, lachen op goede momenten, er onvoorwaardelijk zijn. Die zorg heeft onze band enorm hecht gemaakt, nog hechter dan die al was.
In die zin is er nu niets veranderd. We zorgen nog altijd voor Kevin zoals we doen sinds hij ziek werd in september 2008. Het wordt intensiever en zwaarder maar we zijn blij nog altijd voor hem te kunnen zorgen. Wat wel veranderd is, is dat we weten dat het over een tijd definitief gaat eindigen. Het liefst zou ik willen dat de tijd stil bleef staan en dat ik altijd voor Kevin mag zorgen. Toch ga je mee in de waan van de dag, het kan ook niet anders, ik kan onmogelijk vanaf nu gaan zitten wachten op wat komen gaat want ik hoop dat dat nog heel ver weg is. Het is bizar je leven te leven terwijl je weet dat je kind gaat sterven. Als voorheen iemand mij "een prettige dag" wenste, dan dacht ik daar verder niet over na, het is een automatisme dat men dat zegt, woorden zonder inhoud. Nu wel. Hoezo een prettige dag? Ook nu bedank ik en zeg: "hetzelfde" terug terwijl ik het wel zou willen uitschreeuwen of ze wel weet dat mijn kind doodgaat.
Ik krijg de gedachten maar niet geordend in mijn hoofd, het blijft een wirwar. Hoe vaak denk je niet aan een gebeurtenis die nog moet plaatsvinden, volgende week of volgende maand of in de zomer? Steevast wordt ik nu elke keer teruggefloten door de gedachte dat Kevin er dan wellicht niet meer is. Daarmee is alles in één klap onbelangrijk. En toch weet ik ook dat het zo niet werkt, de wereld draait door, het leven gaat door, met alles. Ik probeer hier tussendoor te laveren, tussen de wereldse werkelijkheid en mijn werkelijkheid.
Lieve Andrea, Eric, Kevin en Tirza,
BeantwoordenVerwijderenLEEF en geniet deze dagen zoveel mogelijk met en van elkaar, maak samen mooie en onvergetelijke herinneringen, die pakken ze jullie never nooit meer af....
Het zorgen voor jullie held is hier op aarde, verschrikkelijk als het is, eindig, maar ík denk/weet/voel dat als het eenmaal tijd is om zelf over te gaan naar ‘die andere wereld’, we onze lieverds terug zullen zien, dat er dan nooit meer zorgen om’nodig zal zijn en dat we dan alleen maar hoeven te genieten van en met onze lieve kanjers die veel te vroeg uit dit aardse leven werden weggeplukt.
(ik weet en voel, het is een schrale troost, ik had net als jij Andrea voor Kevin, graag tot in míjn eeuwigheid voor onze Loek* willen zorgen…. met alles wat ik in me had. Het is onvoorstelbaar en onmenselijk dat je als ouder gedwongen wordt te stoppen met zorgen voor wat je het aller allerliefste is…… (en duurt de tijd op weg naar ‘onze tijd’ wat dat betreft mij veel te lang…..)
Een hele stevige knuffel en een zoen op jullie verdrietige harten,
Karin
Slurp alle momenten in je op, zet ze vast op je harde schijf en hou mekaar vooral stevig vast.
BeantwoordenVerwijderenWij kenden "slechts" de angst om onze zoon te verliezen en dat was al om gek van te worden. Hoe moeten jullie je niet voelen? Waanzin dat dit allemaal waarheid is.
In gedachten bij jullie...
Hanneke (moeder lotgenoot)
Ik heb even geen woorden voor dit grote verdriet!
BeantwoordenVerwijderenLieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenIk wil jullie heel veel sterkte wensen de komende periode. Probeer inderdaad te genieten van alle mooie momenten die jullie nog samen hebben.
Sla deze herinneringen op in je hart en koester ze!
Mocht ik jullie (als lotgenoot) ergens mee kunnen helpen, zoals eventueel tips en/of ervaringen uitwisselen, wil ik jullie met alle liefde bijstaan.
Met vriendelijke groet,
Marisca Visser
www.fam-visser.blogspot.com
hallo lieve lieve familie. vandaag hoorde ik op de afdeling(trappenberg) over het slechte nieuws van Kevin. Woorden schieten mij te kort, ik ben er helemaal van af.Het is onvoorstelbaar dat dit moet gebeuren.Ik zou zoveel willen zeggen maar wat? ik leef ontzettend met jullie mee.Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen voor de komende tijd. ik lees dat er een super gave Orlando vakantie voor de deur staat,ik weet zeker dat je daar van gaat genieten Kevin. Het is daar echt genieten in een bizarre wereld, en ik hoop ook dat jou dat lukt.Die herinneringen daar kan niemand meer van jullie afpakken.Ik zal jullie blog bij houden en een hele dikke kus van margaretha, jullie zijn zo'n warm gezin.
BeantwoordenVerwijderenLees je blog en tranen rollen over mijn wangen.
BeantwoordenVerwijderenWat oneerlijk kan het leven zijn!
Sterkte en vooral ook Geniet van hopelijk nog veel mooie momenten!
Monique
Lieve Andrea,
BeantwoordenVerwijderenWat kan je toch mooi omschrijven in wat voor rollercoster jullie nu zitten. Er gaat geen dag voorbij dat wij niet aan jullie denken, over jullie praten en zo met jullie mee leven. Wat is het leven oneerlijk en wat een oneerlijke strijd!
Wat ontzettend fijn dat jullie in ieder geval nog wel naar Orlando gaan. Ik hoop dat dit een hele mooie reis wordt met nog heel veel mooie momenten en dierbare herinneringen.
Heel veel liefs voor Kevin, Eric en Thirza.
Liefs, Ingeborg
Lieve Andrea, Eric, Kevin en Thirza,
BeantwoordenVerwijderenHeb net jullie blog gelezen van de afgelopen twee weken, en woorden schieten me te kort. Wat een vreselijk bericht. Ik wil jullie dan ook heel veel sterkte wensen voor de komende tijd. En geniet van elk moment, ik hoop dat de reis naar Orlando geweldig wordt! Als ik jullie ergens mee kan helpen, weten jullie me te vinden.
Liefs Mary Janne van den Bor ( V&B )
Lieve Andrea,
BeantwoordenVerwijderenWat je doet is zo goed, zo knap en ook zo moeilijk! Ik kan me je wanhoop en angst maar voor een fractie indenken, de paniek die ik voelde toen Eva kanker bleek te hebben, de peilloze afgrond waar je voor staat. Nu gaat het goed met ons kind en door jouw blog te volgen ben ik daar alleen maar dankbaarder voor.
Lieve Andrea, dat doe je ook nog, naast zorgen voor je lieve kind, zorg je ook dat zoveel mensen die met je meelezen en meeleven zich realiseren hoe totaal niet vanzelfsprekend hun geluk en gezondheid is, dat het vandaag gebeurt, dat dit moment belangrijk is.
Dank je wel Andrea, en o zo veel kracht voor jullie, liefs,
Helma
lief gezin, ik hoop dat jullie komende week heel veel kunnen genieten in Florida!!!
BeantwoordenVerwijderenliefs, een moeder van twee...
Lieve Andrea, Eric, Tirza en Kevin,
BeantwoordenVerwijderenGeniet van jullie trip naar Orlando!! maar vooral geniet van elkaar.
En inderdaad Andrea, bij het lezen van jouw blogs worden alle dagelijkse dingen zo ontzettend onbelangrijk.
Dikke knuffel
Hennie (van Caresla)
Lieve allen, ik had even jullie blog niet gelezen en lees nu met tranen in de ogen dit afgrijselijke nieuws. Ik wens jullie heel veel sterkte en liefde en hoop zooooo dat Florida door kan gaan en dat jullie daar nog wat fijne dagen kunnen doorbrengen. Marianne
BeantwoordenVerwijderenHallo Andrea,
BeantwoordenVerwijderenVan de week het nieuws gehoord van Rijkje, wij zijn erg geschrokken en we zijn erg ondaan van.
Woorden schieten te kort maar wij leven erg met jullie mee,wij willen jullie samen een goede vakantie toewensen naar Orlando.
Groeten,Jeanine, Ineke en Maarten Teunissen
Veenendaal
Die reis komt jullie dubbel en dwars toe en wij hopen dat de zon in Florida die zwarte wolk boven jullie gezin even doet verdwijnen.
BeantwoordenVerwijderenRoland en Monique
Wat oneerlijk allemaal...de tranen rollen over mijn gezicht!!!
BeantwoordenVerwijderenGeen woorden...
liefs vanes en mark uit kampen