Zaterdag 25 februari - Laatste dag in Orlando

Onze week zit er bijna op, nog één dag en dan vliegen we morgen weer terug naar Nederland. Hier is het nog ochtend, in Nederland al bijna namiddag.
Het is hier fanastisch! We zijn diep onder de indruk van Give Kids the World.
In het park komen wenskinderen uit de hele wereld bijeen, er is plaats voor zo'n 134 gezinnen.
Het park draait voor het grootste deel op vrijwilligers die maar één doel voor ogen hebben en dat is het iedereen zo veel mogelijk naar de zin te maken. Niets is te gek voor hen en dat maakt dat je heel erg welkom en snel thuis voelt. De hele dag kun je overal eten en drinken of het laten bezorgen en elke dag ligt er in de villa een cadeautje voor de kinderen. Overdag en 's avonds worden er allerlei activiteiten georganiseerd. Het is een prachtig intiatief wat gedragen wordt door hele warme en bijzondere mensen. Wat een geweldige organisatie! www.gktw.org

Kevin is heel erg moe. Het is frustrerend voor hem om hier te zijn voor zijn wens en bijna niets te kunnen. De pijn neemt toe alhoewel we ook denken dat daar een stuk spierpijn bij zit maar pijn is pijn, waardoor het ook komt. En dat hij pijn heeft is duidelijk. We moeten hem tillen en verleggen maar alles doet hem zo zeer. Tot overmaat van ramp kreeg hij gisteren ook nog vreselijke diaree maar het lijkt of we die vandaag weer redelijk bezworen hebben.
Ondanks dat hebben we toch elke dag wel iets kunnen doen, we houden het klein en overzichtelijk en als Kevin aangeeft dat het genoeg is dan is het genoeg. Tirza conformeert zich daar ook goed aan, wat ik heel knap vind want voor haar is het ook niet makkelijk.
Dinsdag waren we naar Epcot, woensdag geshopt, donderdag naar SeaWorld en gister naar Magic Kingdom. Dat park is Disney zoals Disney moet zijn en dat blijft leuk. Kevin wilde zo graag naar de Electric Parade 's avonds. We hebben alles in het werk gesteld om die wens te verwezenlijken. We zijn laat naar het park gegaan en Kevin heeft daar zelfs nog een powernap gedaan in een speciale lounge die aanwezig is op het park. Maar wat heeft hij genoten van de parade en als klap op de vuurpijl (!) hebben we ook de vuurwerkshow kunnen zien.
Ik daarentegen vond het loodzwaar. Aan de ene kant geniet je van het hier zijn, de sfeer en van Kevin die geniet. Aan de andere kant het besef waarom je hier bent. Dat besef komt steeds meer boven drijven. Gister tijdens de parade had ik het moeilijk en van het vuurwerk heb ik het meeste niet bewust meegemaakt omdat ik mijn armen om Kevin heen had en mijn tranen aan het verbijten was. Als ik naar hem kijk en zie hoe kwetsbaar hij in zijn rolstoel zit, de pijn en de moeheid trotseert omdat hij er toch nog iets van wilt maken, dat doet zo'n zeer.
"Genieten" heeft alles te maken met iets leuks en is in deze context misschien niet het juiste woord. Het is moeilijk te genieten als je weet dat Kevin straks niet meer bij ons is. Het is meer het samenzijn, momenten koesteren, herinneringen opbouwen en deze voor altijd vastleggen op je harde schijf.
Zou het toeval zijn dat het onderschrift onder Magic Kingdom is: "Let the Memories Begin" ?

Morgen vliegen we terug. Kevin ziet op tegen de reis en eigenlijk wij allemaal wel. Het zal zwaar worden met hem. Het idee terug naar huis te gaan is ook weer heerlijk, terug naar al onze lieve vrienden en familie die we zo langzamerhand beginnen te missen!