zaterdag 4 februari 2012

Vrijdag 3 februari - Een onomkeerbaar feit

Vandaag krijgt Kevin de lumbaalpunctie. We besluiten op tijd weg te gaan ivm de weersvoorspelling dat het gaat sneeuwen, om 11.00 uur moeten we in het ziekenhuis zijn.
Het is bomvol in het ziekenhuis, het RS-virus waant rond en het ziekenhuis is tot en met het laatste bed bezet. Op Giraf is het al niet anders. Wat normaal de behandelkamer is wordt nu ingericht voor Kevin om hier te kunnen liggen totdat er een kamer vrijkomt.
Kevin vindt dat hij beter op zijn benen kan staan dan gister en even vragen we ons af of we te snel aan de bel hebben getrokken, zou het toch vermoeidheid zijn? De dokter neemt onze twijfel snel weg, het is beslist niet oké met Kevin's benen.
Als de punctie achter de rug is, begint het wachten. Weer wachten. Wat hebben we veel gewacht de laatste jaren. Maar dit wachten is tergend.
Kevin verhuist ondertussen naar een andere kamer. Als we de dokter op de gang tegenkomen geeft ze aan nog niets te weten maar belooft zodra er iets bekend is dat ze direct naar ons toe komt.
Een uurtje hierna komt ze binnen samen met een verpleegkundige. Ik zie haar gezicht en weet wat die blik betekent maar ik probeer haar niet aan te kijken, ik wil het niet zien. Kevin kent die blik ook. Als ze me zegt dat ik in de stoel naast Kevin moet gaan zitten begrijp ik waar het gesprek heen gaat. Ik pak Kevin's hand, Eric staat aan de andere kant van Kevin.
"Het is niet goed, we hebben leukemiecellen gevonden"
Kevin begint onmiddellijk te huilen, Eric slaat z'n armen om hem heen. Ik zoek Eric's blik en hij pakt mijn hand. Ik probeer me te focussen op de woorden die de dokter zegt. Flarden komen er binnen. Ik hoor Kevin huilen, ik wil hem troosten.
Ik merk dat de reactie van Kevin de dokter niet onberoerd laat. Af en toe stopt ze met praten en kijkt ze naar Kevin.
Er zijn weer leukemiecellen gevonden in het hersenvocht, net als de vorige keer. Het aantal is minder groot dan toen maar het zijn zonder twijfel leukemiecellen. Bestralen kan niet meer want Kevin heeft de vorige keer de maximale dosering gekregen. MTX inspuiten kan niet meer na bestraling. Er zijn geen opties meer. Kevin zal gaan sterven.
Onze ergste nachtmerrie wordt bewaarheid. Het is alsof een bom alles onder je vandaan slaat. Ik voel me verdoofd, alsof ik in een vacuüm zit. Ik hoor de dokter wel maar het komt niet binnen.
Eric en ik hebben allebei onze armen om Kevin en elkaar heen.
Gisteren had Kevin al gevraagd hoelang hij nog zou leven als de leukemie terug zou zijn. De dokter heeft het over maanden maar hoeveel maanden valt niet te zeggen.
Ze houdt het verder kort en spreekt met ons af dat we dinsdag verder praten. Voor nu is de informatie meer dan genoeg. Als Kevin naar het toilet is, slaat ze even haar armen om me heen. Ze is erg betrokken bij Kevin en ons en dat is heel prettig. Ze zegt het bovengemiddeld erg te vinden dit Kevin te moeten vertellen. Fijn dat ze naast dokter ook een mensenmens is.
Kevin wil naar huis, zo snel mogelijk, hij wil naar Tirza. Bij mij lopen de tranen over m'n wangen. Als ik naar Eric kijk zie ik dat ook hij het moeilijk heeft, we omhelzen elkaar.
Kevin's favorite verpleegster is aan het werk achter de klapdeuren (de SCT-afdeling) maar zij wordt naar voren gestuurd omdat Kevin haar nodig heeft. Ze ontfermt zich over Kevin, helpt hem met aankleden en troost hem. Ondertussen heeft ze ook nog een goed gesprek met hem. Knap als je dat kan. Al die tijd is de dokter bij ons in de buurt gebleven. De verpleegster gaat met ons mee en blijft bij ons tot we in de auto stappen. Ze geeft ons alledrie een knuffel. Wat fijn en warm dat je niet aan je lot wordt overgelaten.
We doen er drie uur over om thuis te komen ivm de erge sneeuwval. 3 Februari staat voor altijd in ons geheugen gegrift.

48 opmerkingen:

  1. ik vind het zo vreselijk voor jullie.......

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dit is zo zwaar veel sterkte xxxxxxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vreselijk nieuws. Heel erg veel sterkte. Geniet nog van elkaar en probeer nog veel leuke dingen samen te doen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo oneerlijk.. Heel veel sterkte de komende tijd!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo onvoorstelbaar, zo afschuwelijk. Ik wens jullie de kracht om samen met veel liefde en warmte de komende tijd aan te gaan

    BeantwoordenVerwijderen
  6. veel sterkte de komende tijd

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dit is voor ouders het ergste wat je kunt meemaken,we volgen jullie al een paar dagen op afstand,me hart breekt bij het lezen van je blog,heel veel sterkte!
    liefst Jeroen en Isabella

    BeantwoordenVerwijderen
  8. zó oneerlijk zó gemeen ..heel veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Fam. Dijkstra (Tim f8 Noord)4 februari 2012 om 21:44

    Wij zijn er stil van.....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jullie zijn allemaal helden en wij denken vaak aan jullie. Het is afschuwelijk nieuws en veel sterkte in de aankomende maanden. Van tegenover het fietspad zijn jullie in ons gedachten en gebeden.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een verschrikking dat er ook voor dit jonge mens niets meer gedaan kan worden. Wat is het toch een rotziekte.
    Ik wens Kevin, zijn vader moeder en zusje heel verschrikkelijk veel sterkte deze komende tijd.
    Het is zo oneerlijk

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik ken jullie niet, maar ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en kracht toe. Ik hoop dat Kevin het maximale kan en mag halen uit de maanden die nog voor hem liggen.

    Virtuele knuffel uit Boxtel, Noord-Brabant.

    Dominique Leemans

    BeantwoordenVerwijderen
  13. We hebben gevreesd en voral heel hard gehoopt. Hoop dat jullie dit nooit te horen zouden krijgen. We wensen jullie alle sterkte en liefde. Heel veel liefs
    Fam. Bos (KanjerMika)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. ondanks dat ik jullie alleen maar ken via de blog slaat dit nieuws in als bom. wat had ik gehoopt op ander bericht. ik jullie heel veel sterkte wensen de komende tijd. heidi

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke dagen.
    Kees spaan

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve Andrea, Eric en Tirza,
    Wij hebben hier geen woorden voor.
    Nico en Ingeborg

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Liesbeth, mama van Chaya ooit ook door de poort van F8noord gegaan4 februari 2012 om 23:30

    We zagen jullie bij de Thomas Memorial wedstrijd. Kevin opgehaald met een limo.
    En nu dit bericht. Waarom nu toch! Wat is het toch een rotziekte! Wens jullie heel veel sterkte toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Afschuwelijk! Zo'n dappere lange strijd en dan verliezen van die kl... Ziekte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Lieve Kevin, Andrea, Eric en Tirza

    keer op keer lees ik je blog door en die 4 woorden blijven maar door dreunen in mijn hoofd, echt koud krijg je het ervan.

    Toch blijf ik hopen op een wonder, ik weet het maar heb bij Y gezien dat wonderen bestaan en dokteren het fout kunnen hebben.

    Hoe dan ook, zo ongelofelijk en wens jullie allen heeeeeeeeeel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd en kom binnenkort zeker langs maar eerst even alles laten bezinken.



    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Lieve mensen,

    Lees nu voor het eerst dit blog en gelijk al dit nieuws...wat stort je wereld dan in...
    Dat gevoel als een arts je alle hoop ontnemen moet...weet het nog als de dag van gisteren dat wij dit ook te horen kregen. Op 8 september j.l.
    3 weken later was ons mannetje (10) er al niet meer.
    Ik wens jullie alle kracht en liefde toe in deze loodzware tijd, en hoop ondanks de slechte berichten dat er misschien toch nog een kans is voor jullie..

    Liefs Desirée,

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Lieve mensen, ik ken jullie niet, maar leef ontzettend met jullie mee, mogen jullie de kracht opbrengen om deze moeilijke tijd, samen nog zo mooi mogelijk door te brengen..Heel veel sterkte! Groet Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ik zou zo veel willen zeggen maar alles wat ik neertype haal ik weer weg. Hier zijn geen woorden voor. Het is zo oneerlijk, dit kan niet, dit mag niet.
    Kan niets meer doen dan jullie allemaal zo enorm veel sterkte toe te wensen. Ik denk aan jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Lieve Eric, Andrea, Tirza en, natuurlijk, Kevin...
    Eric, als kind was jij altijd mijn 'lievelings neef'. Wat vind ik dit verschrikkelijk erg voor jullie. Als er ook maar iets is dat ik (vanuit Amerika) voor jullie kan doen... ach... wat kan ik doen. Bidden, dat is het enigste. Ik wens jullie heel veel sterkte, liefde, en vrienden toe. Je staat niet alleen; ook al voelt het zo. Monique Franssen Myers

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat een verschrikkelijke nieuwe werkelijkheid waar jullie mee te maken krijgen! Ik wens jullie veel kracht toe en hoop op mooie momenten met jullie viertjes en met jullie naasten. Liefs Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Lieve mensen,

    Ik ken jullie niet persoonlijk, volg al een aantal maanden stil lezend jullie blogs... wat een verschrikkelijk nieuws, wat kun je zeggen op zo'n moment ...ik ben er heel erg stil van ... ik hoop dat jullie Kevin op een zo'n mooi mogelijke manier mogen begeleiden in deze fase .... dat jullie alles tegen elkaar kunnen zeggen en voor elkaar open kunnen blijven staan ....
    Heel veel sterkte !

    Liefs Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Lieve, lieve schatten,
    Wat moeten we nu nog zeggen? Dit komt heel hard aan, zo'n jonge lieverd, dit allemaal te moeten meemaken is niet eerlijk!Woorden schieten te kort. Heel veel sterkte de komende tijd voor jullie allemaal, we denken aan jullie.
    Een dikke knuffel van ons allemaal,
    Hans,Anita en de kinderen

    BeantwoordenVerwijderen
  27. ik leef met jullie mee..tranen stromen over mn wangen.
    bah wat een nare ziekte, een oneerlijke strijd!
    ik wens jullie heel veel kracht en een mooie tijd toe nu jullie nog samen kunnen zijn. (klinkt raar maar geniet er van)
    ik denk aan jullie groetjes kim

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Ik volg jullie al een tijdje, kwam hier via Mika en Guusje ... toen ik de berichtjes op Twitter voorbij zag komen vreesde ik al het ergste en nu de blog er staat - slaat die inderdaad in als een bom. Wat verschrikkelijk.

    Wat zeg je tegen een familie die hierdoor heen gaat? Alles lijkt te zwak, niet recht doend. Er wordt aan jullie gedacht, ook door wildvreemden die meeleven. Heel erg veel sterkte gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Wat vreselijk oneerlijk, na zo'n gevecht. Ik lees dit
    steeds opnieuw, het dringt maar niet door, het is te erg. Bewondering voor jou Andrea, dat je iets wat zo lelijk is zo mooi kan verwoorden. Het moest wel gaan sneeuwen, om te zorgen dat het stiller werd. Het klopt niet dat verder iedereen door gaat met gewoon doen, hoe kan de wereld blijven draaien? Ik wens jullie alles wat nodig is om het vol te houden. Jullie liefde voor elkaar is de krachtigste bron. x Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Andrea, wat vreselijk, weet niet goed wat ik moet zeggen....heel heel veel sterkte deze moeilijke tijd en daarna!
    Van een ex collega RN.......Bianca x

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Lieverds,
    Trouw lees ik je blog en trouw stuur ik je een paar woorden terug, om je te steunen, troosten of wat op te beuren. Maar wat ik nu ook zeg...... Het dekt de lading totaaaaaal niet....... Woorden schieten gewoonweg tekort.We zullen jullie bijstaan.
    Dikke knuffel van mij & Dick, Cait en Jax

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Dit mag niet!! Waarom???
    Een jonge man als Kevin hoort zijn leven te gaan beginnen....
    Ik heb twee zoons. Mijn oudste zoon heet ook Kevin, 15 jaar, is ook in september jarig.... De tranen branden in mijn ogen. Het lijkt wel of ik een horror verhaal zat te lezen... Ik kwam hier via Kanjerguusje. Haar heb ik maanden gevolgd. Het is onbegrijpelijk dat deze ziekte zich nog 'mag' openbaren. Als er echt een god is, dan laat hij dit niet gebeuren.. Ik wens jullie heel veel sterkte voor de komende tijd. Jullie Kevin zit nu ook in mijn hoofd en hart gekleefd. Weet dat er aan hem wordt gedacht. (en jullie gezin)
    Voor Kevin een hele dikke knuffel xx

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Zo oneerlijk en onbegrijpelijk,
    waarom blijf je je afvragen,
    waarom jullie Kevin,
    waarom leukemie,
    maar geen antwoorden...
    Gevochten als een leeuw,
    meer kan je niet doen,
    Kevin en jullie als gezin.
    Veel moed en kracht toewensen,
    met een hele dikke knuffel,
    meer kan een ander nu niet doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Sinds gisteren jullie blog ontdekt.
    Nu stil en machteloos.
    Onze zoon D mocht de kankerstrijd winnen.
    We hebben de dood in de ogen gekeken.
    Had het zo graag anders gezien voor jullie.
    Sterkte en een knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Geen woorden voor, heel veel sterkte met deze oneerlijke strijd
    Denk aan jullie
    Liefs Brim, Raymond, Robiene & Romy

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Lieve Eric, Andrea, Kevin en Tirza,
    Hier zijn geen woorden voor...zo jong, zo oneerlijk! Ontzettend veel sterkte en kracht de komende tijd! Ik denk aan jullie!
    Veel liefs, Stefanie

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Ik vind het zo erg wat jullie allemaal mee moeten maken. Zo gevochten met elkaar en dan toch dit bericht. Ik wens jullie kracht voor de komende moeilijke periode. Marcia.

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Lieve Eric, Andrea, Kevin en Thirza,
    Ik vind het zo vreselijk nieuws....Ik lees trouw je blog en nu dit. Het slaat echt in als een bom. Ik kan geen woorden vinden die ik tegen jullie moet zeggen. Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen voor de komende tijd! Het is echt zo oneerlijk! Ik wil jullie laten weten dat wij heel veel aan jullie denken...
    Heel veel liefs,
    Sander, Ingeborg, Stijn en Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Hallo Andrea en lieve Kevin,

    Via de blog en Twitter van Lowie van Gorp ben ik op jullie blog terecht gekomen. Ik vind het heel erg voor jullie, maar natuurlijk ook voor de andere gezinsleden. Door het verhaal van Guusje weet ik nu meer over hoe je als gezin in een emotionele achtbaan beland als je hoort dat je kind kanker heeft. Echt verschrikkelijk hoe je leeft tussen hoop en vrees. Al die onderzoeken die Kevin moet ondergaan, de regie van het leven die je wordt afgenomen, al dat wachten en de grote onzekerheid.....Ik wil jullie graag laten weten dat ik aan jullie denk en wens jullie heel veel kracht en sterkte voor de komende moeilijke tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Lieve fam. van kevin
    ik weet wat jullie meemaken heb het zelfde ook meegemaakt heel moeilijk om hier mee om te gaan en geniet er van om samen te zijn het is allemaal kost baar geen woorden voor veel sterkte in deze moeilijke tijd er brand elke dag een kaarsje voor jullie.

    mama van 2 kids

    BeantwoordenVerwijderen
  41. lieve Kevin,
    een enorm respect voor jou!

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Hallo Fam. Vos

    Heb zojuist een kaart gepost met goede moed. Nu lees ik jullie blog, en ben stil van het bericht van afgelopen vrijdag. Alweer een jong leven, wat nog zoveel wil doen en meemaken. Een kanjer net zoals alle andere kanjers van afd. Giraf. Wat ik wel weet is dat er daar waar jij naar toe zult gaan een paar mooie meiden zijn die het wel stoer vinden zo'n kanjer als jij erbij.
    Toch blijven we hopen op een wonder Kevin. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

    Fam.Steeghs

    BeantwoordenVerwijderen
  43. nog een meelezer, kwam via de site van Mathijs bij jullie terecht.
    stil heel stil werd ik van binnen bij t lezen van dit verschrikkelijke nieuws.
    wat ik jullie toewens kan ik niet geven en mag verd#### niet zijn, rest mij jullie heel veel kracht te wensen voor iedere dag.

    groet Willy

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Lieve Andrea, Erik, Kevin en Tirza

    Wat is dit vreselijk, en wat heb ik een bewondering voor jullie als gezin. Weet niet goed wat de zeggen, elk woord lijkt te kort te schieten... weet dat we aan jullie denken en in gedachten echt bij jullie zijn! Dikke virtuele knuffel,

    Mireille, Daan & Jesse

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Lieve Andrea,Eric, Kevin en Tirza
    Wat 'n verschrikkelijk bericht. Al de afgelopen jaren volgde wij op de voet het ziekte proces van Kevin. En hoopte dat er 'n wonder zou gebeuren.
    Wij hebben ontzettend véél bewondering hoe jullie als gezin hiermee om zijn gegaan, en wensen jullie alle kracht en sterkte toe voor de komende tijd.
    Dikke knuffel voor Kevin.

    Jacqueline & Jan Verhoeven

    BeantwoordenVerwijderen