dinsdag 17 december 2013

Dinsdag 17 december - Anders

December..........altijd weer zo'n maand met een dubbele bodem. Voor ons is het steevast een hele drukke maand met de winkel maar het brengt ook een hoop gezelligheid mee. Voor ons beide is het een goede afleiding. Je praat, lacht, bent bezig, je moet nadenken over van alles en nog wat, maakt af en toe een grap met iemand.  Daarbij komt dat we het oprecht leuk vinden en echt geen moeite hoeven te doen om te zijn wie we zijn.
Alles om je heen ademt in deze periode "gezelligheid" en "samen zijn". De media heeft daar een enorme grote stem in maar ook winkels drukken hun stempel hierop.
Voor veel mensen die iemand moeten missen, of dat nu een kind, partner, ouder of wie dan ook is, heeft die zgn. "gezelligheid" een randje.
Voor mij voelt het ook dubbel en weet daar niet altijd goed raad mee. Ik vind het ook echt gezellig en wil het ook gezellig maken maar toch is dat het ook precies wat het moeilijk maakt. Het is een tweedehands gezelligheid: de glans van de nieuwe aankoop is eraf maar dit is goed genoeg, zeker voor deze prijs.
Verwachting is ook een lastige. Verwachting die ik zelf heb, verwachtingen die anderen hebben. De verwachting dat het leuk en gezellig moet zijn. Iedereen zou het liefst willen dat alles gewoon doorgaat, of vinden misschien zelfs dat dat zou moeten. Dat gaat niet in een gezin met zo'n onmenselijk groot verlies. En toch willen we zelf ook dat de dingen doorgaan alleen is de vanzelfsprekendheid weg en moeten we soms zoeken naar een manier waarop we de dingen kunnen laten doorgaan. En ja, dat is soms anders dan het was.
Af en toe staat de overlevingsmodus aan en heb ik het idee alsof ik in een andere dimensie zit, dan heb ik het gevoel alsof ik er naast sta en het aan me voorbij trekt. Misschien is het omdat ik niet alles in de volle breedte binnen kan en wil laten binnenkomen. Misschien is het zelfbescherming wat automatisch in werking treedt, een pauze in het doorgaan.

Afgelopen zondag hebben we op de kerstmarkt wafels gebakken, de opbrengst was bestemd voor de KanjerKetting. Het eindbedrag is €225! Ik ben zo blij dat ik weer een bedrag mag overmaken voor dit fantastische doel wat zeer na aan mijn hart ligt. Tijdens Kevin's ziekte hing de ketting altijd al in de kamer en daar hangt ie nog steeds ondanks dat de laatste kraal een vlinder is en geen bloem. Het is een tastbaar symbool van het verhaal van Kevin, van zijn strijd.

Het doet me goed te weten dat mensen zich realiseren dat het gemis net iets meer drukt dan anders. Dat blijkt uit een zachte kneep in mijn arm of iemand die alleen maar zegt: "rotmaand, hè?". Op veel kaarten die we krijgen wordt Kevin genoemd.  Het is fijn te merken dat veel mensen aan Kevin denken en hem niet vergeten.

De wereld draait door en ik moet mee doen. Alles gaat door en toch is alles anders.

4 opmerkingen:

  1. Je hebt zo raak geschreven. Alles herken ik...helaas. Lieve Andrea, we moeten en we doen het. Maar o, wat kost het veel energie. Keep your head up! Xx Hellen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Andrea, ik vind dat je zo mooi en goed kunt verwoorden hoe het is om met het verlies van je kind m te gaan. Ook het laatst geschreven weblogstukje raakte me diep. Het is precies zoals je het beschrijft. Graag zou ik jou geschreven stuk plaatsen op ons eigen weblog www.mathijsdouwe.blogspot.com. Daarbij zal dan vermelden bijv. een andere moeder schreef.....Als je het goed vindt natuurlijk. Ik hoor het graag: familiekrouwel at gmail.com Hartelijke groet, Liesbeth Krouwel

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn, dat andere mensen Kevin gewoon benoemen....en, dat is natuurlijk ook gewoon zo. Hij hoort als in een adem genoemd, bij jullie.
    Snap heel goed, dat de december maand, de maand van lichtjes, warmte en gezelligheid, het verdriet en gemis nog groter maakt, als anders, maar wens jullie hele fijne, warme en liefdevolle dagen met elkaar en een mooie start in 2014.
    Sandra Meijer

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Andrea,

    Wij kennen elkaar niet, maar toch ook weer wel...want ik ken Hans en Marja, de ouders van Saskia, erg goed. Door het verdriet en de kracht die ik van dichtbij gezien en gevoeld heb, is mijn leven voorgoed veranderd...mij hoor je niet zeuren over onbenulligheden...Saskia heeft veel nagelaten, zij is voor mij een inspiratiebron geworden...hoe triest ook.
    Ik ben ook geraakt door jouw blog (ik blog óók maar over zonnige huis,tuin en keukendingen...maar wél bewust)
    Je beschrijft je gevoel heel goed, en toch weet ik ook zeker dat Kevin mensen positief heeft geraakt en beïnvloed.
    Ik wens jullie véél liefde en kracht als gezin toe voor het komend jaar.

    Vriendelijke groet, Marie-José Blom

    BeantwoordenVerwijderen