Zondag 2 oktober - Jarig

Lieve Schat,

we hebben het weer gehad, je geboortedag op 15 september. Ik vind dat echt de vreselijkste dag van het jaar, nog veel erger dan je sterfdag. Bij je sterfdag klopt het gevoel wat je hebt bij die dag, bij die periode. Bij je verjaardag niet, dat moet leuk zijn, gezellig, feest, cadeautjes, taart. De taart is er nog steeds, de rest niet. Die dag heb ik leven gegeven, die dag werd ik moeder. Moeder blijf je voor altijd maar het kind wat mij moeder maakte is er niet meer.
Het was een prachtige dag, zonnig en warm. We hadden besloten om naar het strand te gaan. Dat is eigenlijk de beste invulling voor deze dag, we zijn samen met ons drieën maar je kunt ook een beetje voor je uit zitten staren en de gedachten de vrije loop laten.
 Er wordt nog zo veel aan je gedacht. Bij het wakker worden liep mijn telefoon al over van lieve berichten en zag ik op Facebook berichten over jou en ook aan jou gericht. Bloemen en kaarten kwamen binnen, allemaal met lieve woorden. Geraakt was ik door de kaart van de pedagogisch medewerkster van het WKZ, dat zij nog altijd aan jou denkt ruim vierenhalf jaar na je overlijden, dat doet me weer beseffen wat jij een indruk wist te maken op mensen.
Ik vind dat mooi, het doet me zo goed te merken dat je niet vergeten wordt. Mijn grootste angst krijgt hiermee ongelijk.
's Avonds zijn er vrienden en familie langs geweest  Het is fijn dat zij komen, het is fijn te voelen dat zij bij ons willen zijn en samen met ons jouw verjaardag komen "vieren". Het was een heerlijke zwoele avond, we hebben buiten gezeten met de kaarsjes aan en een taartje gegeten, precies zoals jij het ook had gedaan.  Iedereen weet waarom die hier is, wat leidt tot fijne gesprekken in een bijna  serene sfeer. Die onderlinge verbondenheid op dit soort momenten koester ik. Ik merk dat ik het nodig heb. Toen het donker was hebben we een wensballon vol met liefde naar je gestuurd, ik hoop dat je hem hebt gepakt.
Van tevoren vraag ik me af hoe ik deze dag moet doorkomen en als ik 's avonds ga slapen ben ik blij dat de dag weer voorbij is. Het katerige gevoel houdt nog een paar dagen stand en dan ebt het weg.

Dit was de vijfde verjaardag zonder jou. Je had 22 geworden maar als ik naar je foto kijk, dan zie ik een kind. Wij worden ouder, Tirza is je nu twee jaar voorbij, ik zie iedereen ouder worden om ons heen maar jij niet, jij zult altijd 17 blijven.